روزنامه سپید | اخبار 11 | 17 آذر 1393 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d32094
برای شما که علاقه خیلی خاصی به فرهنگ‌های مختلف دارید، خواندن گزارش‌هایی درباره عجیب‌ترین دشت‌های کشور یا دیدن تصاویری از کوهپایه‌های سرسبز لذت‌بخش است، اما اینها که تفریح شماست در بحث کاری مواجهه شما با گویش‌ها و زبان‌ها و فرهنگ‌های متفاوت بیمارانتان است. کسانی که گاهی اوقات کلمه‌ها را خلاصه به زبان می‌آورند و گاهی اوقات کلمه‌هایی از زبان خودشان را جایگزین می‌کنند. وظیفه شما چیست در چنین موقعیتی؟ به هر حال فردی که در حال حاضر روبروی شما نشسته است، انتظار دارد شبیه به یک پزشک خوب، او را معاینه کنید، به علائم و نشانه‌های بیماری‌اش توجه نشان دهید و نسخه‌ای جادویی بنویسید، اما با ندانستن زبان چه می‌کنید؟
باید راهی میانه وجود داشته باشد، ممکن است با معاینه قلب و کبد و کلیه افراد بتوانید حدس بزنید که بیماری‌اش چیست، اما آنچه شما را به تجویزتان مطمئن می‌کند، کنار هم گذاشتن علائمی است که بیمار به زبان می‌آورد و نشانه‌هایی که از معاینه او به دست می‌آورید. درمغز شما نیز سیستمی وجود دارد که به هنگام ندانستن، شروع به فرافکنی می‌کند و اهمیتی برای بیمار قائل نمی‌شود. او را دست‌کم می‌گیرد، به او بی‌توجهی می‌کند و در نهایت به صورتی سردستی از کنارش رد می‌شود، اما آن قسم پزشکی که مثل پرچم افتخار در سر متخصصان رشته‌های دیگر می‌زنید، برای چنین وقت‌هایی است. بهترین راه این است که داستان را دست‌کم نگیرید و برای متوجه شدن زبان بیمار سعی و تلاش کنید. سعی کنید از کلمه‌هایی ساده در زبان فارسی استفاده کنید. اگر جواب نگرفتید، از بیماران یا منتظران در اتاق‌های دیگر کمک بگیرید و به دنبال کسی بگردید که با این زبان یا گویش آشنایی داشته باشد. در نهایت از تلفن استفاده کنید، به یکی از خویشاوندان یا دوستانش زنگ بزنید، کسی که به این زبان مسلط است و بگذارید که او نشانه‌ها را به شما بگوید، اما مراقب باشید؛ پیش از آنکه او را مجبور به تماس تلفنی کنید، مطئمن شوید که خجالتی از این بیماری ندارد و برای مکالمه‌ای خصوصی پیش شما نیامده است.
پافشاری شما برای رسیدن به تشخیص صحیح، شما را تبدیل به پزشکی محترم و قابل‌اعتماد می‌کند. پزشکی که برای سلامت بیمارانش تلاش می‌کند. بااین‌وجود نباید فراموش کنید که وقتی یک نفر با زبان و گویشی دیگر به سراغ شما می‌آید، با احتمال بسیار بالایی فرهنگی متفاوت هم دارد. ممکن است مردی اجازه ندهد که همسرش توسط پزشک مرد معاینه شود. ممکن است زنی اجازه ندهد برای گرفتن فشارخون آستین لباسش را بالا بزنید. این تفاوت‌های فرهنگی نیز مزید بر علت هستند. آنچه نباید از تیررس شما دور شود، احترام گذاشتن به این تفاوت‌هاست. ممکن است مجبور شوید، وقت بیشتری برای معاینه بیمار بگذارید یا از پرستار و منشی و دستیار بخواهید که وارد میدان شوند، اما در هر حالت و اتفاقی، اجازه بی‌احترامی به بیمار و فرهنگش را به خود ندهید. حتی بهتر است اخم نکنید یا عصبانی نشوید، در چنین موقعیتی با صبوری به همین راه‌هایی که به شما پیشنهاد دادیم فکر کنید.
نگار مفید
