روزنامه سپید | اخبار 8 | 18 آذر 1393 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d31987
کالج روماتولوژی آمریکا اعلام کرد در بهار 2015، دستورالعمل‌های جدید درمان آرتریت روماتوئید را منتشر خواهد کرد که برای نخستین‌بار حاوی اطلاعاتی در مورد گلوکوکورتیکوئیدها و توفاسیتینیب (tofacitinib) است. البته توصیه‌های کلیدی پیش‌نویس اولیه این دستورالعمل که هنوز کامل اصلاح و تجدیدنظر نشده، در نشست سالیانه کالج روماتولوژی آمریکا در سال 2014 اعلام شد.
این پانل قویا توصیه می‌کند که در مراحل اولیه یا ثابت شده آرتریت روماتوئید، استراتژی درمان به هدف، به‌جای رویکرد غیرهدف‌دار پیش گرفته شود برای بسیاری از بیماران، هدف درمانی کم‌کردن فعالیت بیماری است، اما برای بعضی از بیماران اهداف دیگری براساس وجود بیماری‌های همراه دیگر و تحمل خطر درنظر گرفته می‌شود. هرچند اکثر روماتولوژیست‌ها به خوبی به نحوه تشخیص و درمان آرتریت روماتوئید آشنا هستند، همواره مناسب است که رفرانس استانداردی هم در دسترس قرار داشته باشد. این دستورالعمل‌ها تنها برای روماتولوژیست‌ها نگاشته نشده، بلکه برای تمامی پزشکانی که درگیر تشخیص و درمان این بیماری می‌شوند، مناسب است. همچنین این دستورالعمل‌ها به پزشکان کمک می‌کنند تا هرزمان که نیاز به تغییرات خاصی در نحوه درمان بیماران به وجود می‌آید به تصمیم‌گیری آسان‌تر پزشکان و بیماران کمک کنند.
چگونگی درمان آرتریت روماتوئید
در مراحل ابتدایی بیماری، یعنی زمانی که از شروع بیماری کمتر از 6 ماه گذشته است، این پانل قویا توصیه می‌کند، مونوتراپی با داروهای آنتی‌روماتوئید تعدیل‌کننده بیماری (DMARD) برای بیمارانی که عارضه خاصی ندارند و فعالیت بیماری آنها کم، متوسط یا شدید است، آغاز شود.
در مورد بیمارانی که فعالیت بیماری‌شان در حد متوسط تا شدید است و بیماری شعله‌ور می‌شود، پانل توصیه می‌کند گلوکورتیکوئیدها با کمترین دوز ممکن و در مدت‌زمان کوتاه مورد تجویز قرار گیرند تا بیشترین منفعت و کمترین ضرر به بیماران برسد.
بیمارانی که روی درمان با DMARD شکست خورده و هنوز فعالیت بیماری‌شان در حد متوسط تا شدید است، باید ترکیبی از داروهای DMARD رایج، یک مهارکننده فاکتور نکروزدهنده تومور با/بدون متوتروکسات، یا یک داروی بیولوژیک غیرمهارکننده فاکتور نکروزدهنده تومور با یا بدون متوتروکسات را مورد استفاده قرار دهند. اگر این بیماران با عود آرتریت روماتوئید مواجه شوند، دوره کوتاه درمان با گلوکوکورتیکوئیدها مجددا توصیه می‌شود.
این پانل توصیه می‌کند که افزودن گلوکوکورتیکوئیدها با دوز کم به رژیم درمانی، در صورتی‌که گزینه‌های ترکیبی موثر نباشند و فعالیت بیماری همچنان در حد متوسط تا شدید باشد، به درمان بیماران کمک شایانی می‌کند.
پیش‌نویس الگوریتم درمانی برای مواردی که آرتریت روماتوئید ثابت شده و طول کشیده دارند، مانند آنچه است که در مورد بیماران مراحل اولیه نوشته شده است.
در موارد بیماری طول کشیده که روی درمان با DMARD بهبودی نداشته‌اند، DMARD مونوتراپی، اغلب متوتروکسات، به‌عنوان خط اول درمان در بیماران با فعالیت کم، متوسط یا شدید بیماری توصیه می‌شود.
پس از شکست درمانی با DMARD، پانل مذکور قویا توصیه می‌کند که ترکیب DMARDs رایج، مهارکنندههای TNF با یا بدون متوتروکسات، مهارکنندههای غیر TNF بیولوژیک با یا بدون متوتروکسات یا tofacitinib همراه با متوتروکسات در این بیماران تجویز شود.
اگر فعالیت بیماری همچنان در سطح متوسط تا شدید باقی بماند، پزشکان می‌توانند افزودن دوزهای کم گلوکورتیکوئیدها را نیز امتحان کنند. دوره‌های کوتاه درمان با گلوکوکورتیکوئیدها در موارد عود بیماری نیز توصیه می‌شود.
اگر بیماری به درمان با مهارکننده TNF تنها نیز پاسخ ندهد، باید تحت درمان با مهارکنندههای غیر TNF بیولوژیک با یا بدون متوتروکسات یا مهارکننده TNF متفاوت با یا بدون متوتروکسات قرار گیرند. بیمارانی هم که به درمان با مهارکننده غیر TNF بیولوژیک پاسخ ندهد، باید تحت درمان با مهارکنندههای غیر TNF بیولوژیک دیگر با یا بدون متوتروکسات قرار گیرند.
نیلوفر شایسته‌فر
Medscape Medica- News
