روزنامه سپید | اخبار 9 | 28 دی 1393 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d31014
منظو ر از امید به زندگی، متوسط سال‌های زندگی افراد جامعه است، به شرطی که میزان مرگ و میر در هر سن ثابت باقی بماند که در زنان و مردان به تفکیک اندازه‌گیری می‌شود.
عدد امید به زندگی بیشتر نشان‌دهنده کیفیت سلامت و درمان در هر کشور است که البته فاکتورهایی مانند وقوع جنگ‌ها، چاقی و ایدز هم در اندازه‌گیری آن لحاظ می‌شود. به‌لطف برنامه‌های واکسیناسیون، سبک زندگی سالم‌تر و دستاوردهای جدید علم پزشکی در بسیاری از کشورها مردم بیشتر از سابق زندگی می‌کنند.
در برآوردی کلی براساس دورنمای جمعیت سازمان ملل متحد، در فاصله سال‌های 2010 تا 2013 امید به زندگی در جهان 71 سال بوده است (5/68 سال برای مردان و 5/73 سال برای زنان). این آمار نشان می‌دهد زنان درمجموع بیش از مردان عمر می‌کنند. کشورهایی که در انتهای فهرست سازمان جهانی بهداشت قرار دارند سیرالئون، جمهوری دموکراتیک کنگو و گینه بیسائو هستند. جمهوری اسلامی ایران با متوسط 5/73سال امید به زندگی در بین 194 کشوری که این سازمان بررسی کرده، در رتبه 106 قرار دارد. مردان به‌طور متوسط 72 سال و زنان 75 سال در ایران عمر می‌کنند.
سازمان جهانی بهداشت میزان امید به زندگی را در کشورهای مختلف اعلام کرده است. امید به زندگی در بین آمریکایی‌ها در یک قرن گذشته 30 سال بیشتر شده و اکنون مردم آمریکا به‌طور متوسط 8/79 سال عمر می‌کنند. آمار بدی نیست، اما خیلی هم خوب نیست. رتبه آمریکا برای امید به زندگی در بین کشورهای جهان 35 است، بین شیلی و کاستاریکا. با کمی دقت در آمار ارائه‌شده می‌بینیم این عدد در ایالت‌های مختلف آمریکا با هم فرق دارد، یعنی بسته به جایی که زندگی می‌کنید، طول عمرتان متفاوت است. آنها که در می‌سی‌سی‌پی زندگی می‌کنند، به‌طور متوسط 75 سال و آنها که در هاوایی اقامت دارند 3/81 سال. آمریکایی‌ها را در این زمینه بیشتر شبیه کشورهایی مانند کویت و باربادوس می‌دانند، با عینک بدبینی شبیه مالزی یا عمان و با عینک خوش‌بینی مثل بریتانیا. تقریبا مردم هیچ‌کدام از ایالت‌های آمریکا به اندازه کشورهای اروپایی یا یک کشور در آسیا امید به زندگی ندارند. ایسلندی‌ها که امید دارند 3/83 سال زندگی کنند، هنوز با کشور ژاپن که امید به زندگی در آن 84 سال است، فاصله دارند. امید به زندگی درواقع تابعی است از رژیم غذایی، محیط‌زیست، سلامت و درمان و آموزش که البته با بهبود این عوامل می‌توان بر آن تاثیر گذاشت. غالبا این نیازمندان جامعه هستند که بیماری مزمن گرفتارشان می‌کند و بنابراین بعید است که در منطقه‌ای محروم زندگی کنید و به پزشک خوب و غذاهای مقوی و سالم دسترسی داشته باشید. تفاوت امید به زندگی در بین گروه‌های مختلف جمعیت ایالات متحده درخور توجه است. مثلا آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار 8/3 سال کمتر از هموطنان سفیدپوست خود عمر می‌کنند یا امید به زندگی در شهر دیترویت 6/77 سال است، اما در همان شهر آسیایی‌تبارها به‌طور متوسط 3/89 سال عمر می‌کنند.
WHO
