روزنامه سپید | اخبار 8 | 08 خرداد 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d30199
تفاوت جراحی‌های کم‌تهاجمی با جراحی‌های باز در استفاده از دستگاه‌ها است و همین باعث می‌شود پرستاری در این دو نوع جراحی هم متفاوت باشد. نگهداری بیمار توسط پرستار در این نوع جراحی مراقبت‌های متفاوتی را می‌طلبد. برای مثال نگهداری از دستگاه‌ها، طرز استفاده از آنها و آموزش به بیمار برای مسائل خودمراقبتی همگی در حیطه وظایف یک پرستار در بخش جراحی‌های کم‌تهاجمی است. در جراحی‌های باز، بیمار مدت زمان بیشتری را در بیمارستان بستری می‌ماند، دیرتر به تغذیه عادی و فعالیت‌های روزانه خود برمی‌گردد و مراقبت بیشتری لازم دارد. این در حالی است که در جراحی‌های کم‌تهاجمی تنها با یک یا دو سوراخ کوچک که در بدن بیمار به وجود آورده می‌شود، می‌توان وی را به راحتی جراحی کرد و سرعت بهبود بیمار هم در این زمینه بیشتر است. گاهی بیماران تنها یکی دو روز بعد از جراحی می‌توانند به زندگی طبیعی خود بازگردند. البته این جراحی‌ها هم عوارض مخصوص به خودش را دارد و اینطور نیست که میزان خطر آن صفر باشد. از سوی دیگر، هر جراحی را نمی‌توان به صورت کم‌تهاجمی جراحی کرد و باید بررسی شود. عمل خارج کردن سنگ کیسه صفرا چیزی است که در بسیاری از موارد به صورت کم‌تهاجمی خارج می‌شود، ولی گاه سنگ به قدری بزرگ است که تنها با جراحی باز می‌توان بیمار را مداوا کرد. نمی‌توان گفت پرستاری در بخش کم‌تهاجمی ساده‌تر از بخش جراحی‌های باز است. هر دو مشکلات مخصوص به خودش را دارد. پرستاری جراحی‌های کم‌تهاجمی نیاز به دوره‌های تخصصی دارد که در بخشهای مختلف بیمارستان‌ها یا برخی مراکز گذاشته می‌شود. این دوره‌ها فعلاً در دانشگاه‌های علوم پزشکی و پرستاری تدریس نمی‌شود، ولی در بسیاری از مراکز این دوره‌ها برگزار می‌شود که می‌تواند برای پرستاران بسیار مفید باشد. به همین خاطر حضور پرستاران در این دوره‌ها توصیه می‌شود. از سوی دیگر، مسئله‌ای که پرستاران در این بخش از جراحی باید در نظر داشته باشند، مسئله آموزش است. پرستاران همیشه نقش آموزشی به بیمار و خانواده وی را دارند. این وظیفه در جراحی کم‌تهاجمی هم به قوت خود باقی می‌ماند. بیمار باید بداند که چطور از خودش مراقبت کند تا بیماری بهبود پیدا کند و سریعتر بتواند به فعالیت‌های روزانه خود بازگردد. همچنین، در جراحی‌های کم‌تهاجمی دستگاه‌های زیادی استفاده می‌شود که پرستار ضمن آشنایی با استفاده هرکدام از آنها، باید بتواند به خوبی از آنها نگهداری کند و به بیمار هم طریقه نگهداری از آن را آموزش دهد.
