روزنامه سپید | اخبار 13 | 08 خرداد 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d30136
مهمترین وظیفه کفش حفاظت از پا و ممانعت از آسیب رسیدن به آن است، ولی متاسفانه بسیاری از کفش‌های نامناسب به پا آسیب می‌رسانند. کفش نامناسب یکی از علل مهم بسیاری از بیماری‌های پا است و می‌تواند موجب بروز بیماری‌هایی مانند انحراف شست پا، سائیدگی شست پا، میخچه، انگشت چکشی و فرو رفتن ناخن در انگشت شود. کفش جدای از زیبایی باید با دوام و راحت هم باشد.
کفش را بعدازظهر بخرید، چون اندازه پا در بعدازظهر حدود 8 درصد بزرگتر از پا هنگام اوایل صبح است. انگشتان پا باید حدود یک سانتی‌متر با جلوی کفش فاصله داشته باشند. کفش با پاشنه‌ای خیلی بلند نخرید و از کفش پاشنه بلند بیش از 3 ساعت در روز استفاده نکنید. کفش پاشنه بلند باعث اختلال تعادل هنگام راه رفتن می‌شود، بنابراین احتمال زمین خوردن بیشتر است. چون قسمت جلوی پا پایین‌تر از پاشنه قرار می‌گیرد، تاندون آشیل که در پشت پاشنه قرار دارد کوتاه‌تر می‌شود، در نتیجه هنگام راه رفتن این تاندون به خوبی کار خود را انجام نمی‌دهد و به مرور درد پشت پاشنه و مچ پا ایجاد می‌شود. هر چقدر پاشنه بلندتر باشد این درد بیشتر است.
کفش طبی
بسیاری از افرادی که به نوعی مشکلاتی در پای خود دارند، به دنبال کفش‌های طبی هستند. بعضی‌ها هم هستند که هیچ ناراحتی در پای خود ندارند ولی می‌خواهند کفش مناسبی داشته باشند تا در آینده مشکلی در پای خود پیدا نکنند.
افرادی که مشکلی در پای خود داشته و به‌دنبال کفش طبی هستند، باید بدانند که انواع مختلفی از کفش‌هایی که پسوند طبی هم یدک می‌کشند، در بازار وجود دارند. صرف اینکه نام کفشی طبی است یا از داروخانه تهیه شده و یا از فروشگاهی تهیه شده که ادعای فروش کفش طبی دارد، به معنای آن نیست که کفش مورد نظر واقعا خصوصیاتی را که می‌خواهیم داشته باشد؛ یعنی بتواند مشکل پای ما راکمتر کند.
بیماری‌های مختلفی در پا وجود دارند و مشکلات ناشی از بعضی را می‌توان با استفاده از کفش مناسب برطرف کرد. در هر بیماری پا، ممکن است نیاز به استفاده از کفشی با خصوصیات خاص باشد که با بیماری دیگر متفاوت است ولی خصوصیات مشترکی وجود دارند که تمام کفش‌های طبی باید واجد آنها باشند.
کفش طبی یا کفش ارتوپدی چه خصوصیات عمومی دارد؟
مهمترین خصوصیات کلی که هر کفش طبی یا ارتوپدی باید داشته باشد، عبارتند از:
پنجه پهن و با ارتفاع: پنجه کفش یا Toe box از مهمترین قسمت‌های آن است. وقتی عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماری‌های زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و هالوکس والگوس را ایجاد می‌کند. انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند. به‌جای استفاده از کفش‌های نوک تیز از کفش‌های با پنجه گرد استفاده کنید.
کفی قابل تعویض: سعی کنید کفشی بخرید که کفی (Insole) قابل عوض کردن داشته باشد. با این کار می‌توان با عوض کردن کفی اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفی‌های درمانی جایگزین کرد. وقتی پا عرق کرده و کفش را نمناک می‌کند، کفی قابل تعویض در کم کردن رطوبت کفش می‌تواند موثر باشد. کفش مرطوب می‌تواند موجب ابتلای پا به بیماری‌های قارچی شود.
پشتی سفت و محکم: پشتی کفش (Hee- counter) قسمتی از کفش است که در پشت پاشنه پا قرار می‌گیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد. برای امتحان کردن پشتی کفش با شست خود روی آن فشار دهید. اگر فرو نرفت، پشتی محکمی دارد.
کف داخلی با شکل مناسب: کف کفش(Foobed) از داخل باید قوس‌هایی داشته باشد که هماهنگ با قوس‌های کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین کفشی به‌صورت متناسب روی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی می‌کند. مهمترین قوس کف پا قوس طولی آن است، پس کف داخلی کفش باید در قسمت میانی و داخلی کمی برجسته‌تر باشد.
پاشنه مناسب: پاشنه (Heel) کفش از قسمت‌های مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه به‌طور متعادل باید حدود 5/1 تا 4 سانتی‌متر باشد.
کف قوسی شکل کفش: کف بیرونی کفش یا Outsole باید قدری منحنی باشد تا وسط کفش پایین‌تر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن با چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمی‌شود.
سطح داخلی یکنواخت: با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوس‌های نرمی در درون کفش وجود دارد. چنین کفش‌هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد می‌کنند.
کفش نفس کش: جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است.
یقه و زبانی نرم: یقه (Shoe collae) کفش جایی است که اطراف مچ پا را می‌گیرد و زبانی (Shoe tongue) کفش برگه‌ای است که در زیر بندهای کفش قرار می‌گیرد. این قسمت‌های کفش باید حاوی پدها و بالشتک‌های نرمی باشند تا فشار کمتری به پوست وارد کند.
مهرداد منصوری
متخصص ارتوپدی
