روزنامه سپید | اخبار 10 | 08 بهمن 1393 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d28200
رشته‌های علوم انسانی در تلاشند تا راهی مثبت و موثر برای زندگی بهتر انسان‌ها در کنار یکدیگر پیدا کنند. هر اندازه که کارشناسان این علوم در تحقیقاتشان پیشرفت می‌کنند، یافته‌های تازه‌تری به دست می‌آید که نشان می‌دهد، انسان‌ها برچه مبنایی در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و در چه صورت می‌توانند معنای مورد نظرشان را به گیرنده‌های پیام انتقال دهند. رمز این ارتباط موثر، در هم‌مسیر بودن دو طرف ارتباط است، فارغ از آنکه سن، جنسیت، تحصیلات، درآمد و دیگر المان‌های فاصله در میان افراد چیست. در دنیای پزشکی نیز از آنجایی که با آدم‌ها سرو کار دارید، باید بتوانید از این رموز استفاده کنید. تا دست‌کم کار خود را راه بیندازید و حتی اطلاعاتی که به نظر بیمار بی‌ارزش می‌آید، از ذهن آنها بیرون بکشید.
ظاهر سالم و تمیز هرچند شرط لازم برای ایجاد یک ارتباط موثر است، اما شرط کافی نیست. فقط بوی عطر و اودکلن و پوشیدن لباس‌های تمیز نیست که باعث می‌شود تا بیمار دردهایش را برای شما بازگو کند. گاهی اوقات وقتی که بیمار برای معاینه به سراغ شما می‌آید، آگاهی از سطح سواد شما ندارد، پس بهتر است حضور بیمار در مطب خود را به اعتماد صددرصدی او نسبت به خودتان ترجمه نکنید. پیش می‌آید که بیمار آمده است تا ببیند می‌‌تواند به شما اعتماد کند یا نه.
مرحله دوم این است که از موضعی خیلی بالا با او صحبت نکنید. او هر چند بیمار است و نیاز به کمک شما دارد، اما پیش از آن انسان است و برای آنکه دست به خودگشایی بزند، نیاز دارد تا شما را به عنوان یک انسان ببیند و نه یک پزشک. فکر می‌کنید اگر اضطرابی که از کار فراوان امروزتان دارید، به بیمار منتقل کنید و از نظر زمانی او را در مضیقه قرار دهید، کمکی به سطح ارتباطتان کرده‌اید و او با سرعت بیشتری شروع به صحبت می‌کند؟ به احتمال فراوان او گیج می‌شود و یادش می‌رود برای چه پیش پزشک آمده و علائمی که در ذهن داشته فراموش می‌کند.
بد نیست در چنین مواقعی که بیمار دستپاچه شده، از پشت میز بلند شوید، روی صندلی کناری بنشینید. برای یک دقیقه هم که شده با او درباره آب و هوا صحبت کنید. چنین ترفند ساده‌ای باعث می‌شود از برقراری ارتباط انسانی مطمئن شوید و در مرحله بعد به سراغ ارتباط میان بیمار و پزشک بروید. فراموش نکنید که در دنیای پزشکی، شما احتیاج به برقراری بالاترین سطح از ارتباط انسانی دارید.
بیمار شما باید قدرت اعتراف به نشانه‌های بیماری‌اش را داشته باشد و شبیه به فردی که باید اقناع شود و تحت تبلیغات قرار گیرد، آمادگی لازم برای پرداخت پول داروهایش را پیدا کند. در این مسیر نیز اعتماد به پزشک است که او را پیش می‌برد. پس بهتر است پیش از آنکه پزشک بیمارتان باشید، ارتباط انسانی موثری با او برقرار کنید، بدون آنکه از موضع بالا و پازل‌وار به او و علائم بیماری‌اش نگاه کنید.
نگار مفید
