روزنامه سپید | اخبار 7 | 19 بهمن 1393 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d27360
گویی رسیدن به بیمارستان برای بستری شدن در اورژانس کافی نبود. درست زمانیکه همراه بیمار تصور می‌کرد که بیمار در اسرع وقت بستری می‌شود. یک تقاضا همه معادلات را به هم ریخت. تقاضای پرسنل بیمارستان برای نگهداشتن برانکارد و درمان بر روی تخت برانکارد، موجب شد که دعوای سختی بین کادر درمانی و اورژانس رخ بدهد. شاید تصور کنید که این داستان مختص این بیمارستان است، اما این داستان تنها به یک بیمارستان دولتی اختصاص ندارد. اورژانس شلوغ، وجه مشترک تمام بیمارستان‌های دولتی است. همین موجب شده که بسیاری کار اورژانس را سخت و طاقت‌فرسا دانسته و در توصیف آن به این نکته اشاره کنند که در اورژانس جایی برای نفس کشیدن نیست. امکان دارد برای بسیاری این سوال پیش آمده باشد که چرا اورژانس‌های بیمارستان با این لود کاری مواجه شده‌اند؟ محمد تقی حسینی طباطبایی رئیس بیمارستان امام حسین در تشریح چرایی شلوغی اورژانس به سپید گفت: «بیمارستان امام حسین بیمارستان اصلی ترومای شرق تهران بوده و عمده تصادف‌ها از شرق تهران به دلیل اینکه بیمارستان امام حسین معین آنها محسوب می‌شود، توسط آمبولانس‌ها به بیمارستان امام حسین آورده می‌شود.»
وی در ادامه افزود: «مواردی پیش آمده که بیمارستان آنقدر با فشار کاری مواجه است که ناچار می‌شود تا آمبولانس اورژانس را در حیاط بیمارستان نگهدارد تا تخت اورژانس خالی شود.»
طباطبایی تصریح کرد: «تعداد تخت‌های اورژانس در بیمارستان ما به 50 تخت می‌رسد،اما گاهی تا دو برابر ظرفیت بیمار در اورژانس بستری می‌شود. در این موارد بیمار روی برانکارد و صندلی قرار گرفته و درمان سرپایی می‌شود تا در نهایت دربخش تختی خالی شود.»
رئیس بیمارستان امام حسین به مشکلات پیش روی اورژانس اشاره کرد و گفت: «گاهی برانکارد اورژانس تا دو ساعت در بیمارستان توقیف می‌شود تا تختی در اورژانس برای بیمار خالی شود. اورژانس پر را نمی‌توان به راحتی خالی کرد. بخصوص اینکه ضریب اشغال تخت‌های بیمارستان از 84 درصد به بالای 94 درصد رسیده است. مشکل این اشغال این است که بیماران الکتیو و غیراورژانس نمی‌توانند در بخش بستری شوند. همیشه بین بخش و اورژانس دعوا است. این وضعیت موجب شده که اساتید و پزشکان بخش واقعا نتوانند به رزیدنت‌ها آموزش بدهند. این نکته را مد نظر قرار بدهید که بیمارستان امام حسین آموزشی بوده و باید بر امر آموزش تکیه کند. اگر امر آموزش، مورد غفلت قرار بگیرد شما نباید انتظار داشته باشید که در چنین شرایط شلوغی رزیدنت‌ها آموزش دیده و امتحان داده و رتبه بیاورند و از همه مهمتر علم پزشکی را یاد بگیرند. در چنین شرایطی پزشکان درمان شکستگی را به خوبی یاد می‌گیرند، اما در مورد بیماران الکتیو یادگیری درمان آنها امکانپذیر نیست. یک دانشجوی پزشکی باید تمام موارد را یاد بگیرد. مسئله دیگر این است که بیمارستان امام حسین از سراسر کشور بیمار پذیرش می‌کند و رقم بیماران شهرستانی گاهی تا 35 درصد می‌رسد.»
وی در ادامه افزود:«شما در داخل اورژانس این سوال را بپرسید که شما از کدام شهر آمده‌اید؟ در بسیاری از موارد پاسخ می شنوید که از غرب کشور. درمرحله بعد می‌توانید این سوال را بپرسید که چرا به بیمارستان‌های غرب تهران مراجعه نکردید؟البته پاسخ به این سوال بسیار واضح است. بیمارستان‌های غرب تهران وی را پذیرش نکرده‌اند. خوشبختانه یا بدبختانه بیمارستان ما به گونه‌ای است که همه افراد را پذیرش می‌کند. بعد از طرح تحول که پرداختی از جیب مردم به کمتر از 5 درصد رسیده است،اورژانس بیمارستان ما حدود 8000 بیمار را در ماه پذیرش می‌کند که از این تعداد 3500-3000بیمار بستری می‌شوند.»
این نکات مورد تایید نادر توکلی رئیس بیمارستان امام حضرت رسول(ص) هم قرار گرفت. وی با بیان اینکه مراجعات به اورژانس افزایش یافته است، اظهار داشت:«دو نوع بیمار در بیمارستان وجود دارد، بیمار اورژانس و بیمار غیر اورژانس. در حال حاضر، ضریب اشغال تخت‌ها افزایش یافته است در چنین شرایطی تعداد زیادی از بیماران که منتظر دریافت خدمات هستند ناچار می‌شوند.از بخش اورژانس خدمات دریافت کنند. این بیماران یک سرباری برای اورژانس ایجاد می‌کنند. نکته دیگر این است که هزینه تمام شده درمان در خارج از بیمارستان‌ها افزایش یافته است. به همین دلیل بسیاری از بیمارانی که مراقبت مزمن می‌خواهند ترجیح می‌دهند که به جای خانه در بیمارستان بستری شوند. تمایل نگهداری بیماران مزمن در بیمارستان‌ها افزایش یافته است. در صورت نگاه فرایندی، می‌توان سه عامل اصلی ورودی ،فرایند داخلی مراقبت اورژانس و خروجی را بررسی کرد. در بحث ورودی به علت اینکه بخش خصوصی هزینه بیشتری را به فرد تحمیل می‌کند افراد ترجیح می‌دهند تا در بیمارستان دولتی بستری شده و به همین دلیل حجم مراجعه به اورژانس 20 درصد افزایش یافته است.»
توکلی تصریح کرد:«این اتفاق در حالی صورت گرفته که بیمارستان اجازه استخدام نیرو ندارد و کمبود نیرو موجب شده تا بیمارستان نتواند به موقع خدمات را ارائه کند که این مسئله موجب کاهش کیفیت شده است. موضوع دیگر فرایندهای داخل اورژانس است. پیشتر این امکان وجود داشت که از بخش خصوصی خرید خدمت انجام شود،اما در طرح جدید، تاکید شده که خدمات باید از بخش دولتی دریافت شود که همین روند تعیین تکلیف بیماران را با کندی روبرو کرده است. تعیین تکلیف در داخل اورژانس طولانی‌تر شده از طرف دیگر خروجی اورژانس مطرح می‌شود که خروج بیمار از اورژانس و بستری آن در بخش است. در این روند چون تخت‌ها ظرفیتشان پر بوده و از سوی دیگر بسیاری از تخت‌ها در راستای اجرای طرح هتلینگ، ازمدار خارج شده است به همین دلیل انتقال بیمار از اورژانس با کندی صورت می‌گیرد.»
وی در ادامه اضافه کردن تحت بیمارستانی را راهکار مناسب ندانست و گفت:«اضافه کردن یک تخت به واحد اورژانس مشکلات خاص خود را دارد. هر تختی که بخواهد اضافه شود باید نیروی آن تامین شود. از مهمتر اینکه، اضافه کردن هر تخت بیمارستانی هزینه زیادی را تحمیل می‌کند.راه حل اصلی توسعه پاراکلینیک در بخش بیمارستانی است. دوم تدوین پروتکل برای اینکه بیمارانی که مشکلات مزمن دارند خدمات خود را بتوانند در خانه دریافت کنند. این هزینه به مراتب پایین‌تر از خدمات تمام شده است که این خدمات HOME CARE نامیده می شود. سوم تعداد افزایش تخت بیمارستانی و تسهیل استخدام نیرو است.»
معصومه ستوده
