روزنامه سپید | اخبار 8 | 15 اردیبهشت 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d25195
همیشه راهنمایی من این بوده که پزشکان و جراحان موفق، به‌خصوص زیر بال جراحان جوان را که تازه از دانشگاه می‌آیند، بگیرند. این‌گونه با آن‌ها همکار می‌شوند که از دو جنبه خیلی مفید است: یکی اینکه آموزش آن‌ها قطع نمی‌شود؛ یعنی زیردست یک جراح مجرب همکاری می‌کنند و این جراح جوان آموزش می‌بیند و آموزش تداوم پیدا می کند، دوم اینکه ممکن است جراح جوان ازنظر مالی احتیاج داشته باشد و جراح مجرب کمک لازم را ازنظر چرخش زندگی به او می‌کند که بعد از چندین سال بازده وارونه دارد. ممکن است جراح جوان درآمد بیشتری داشته باشد که به جراح قدیمی هم پرداخت می‌کند. این واقعاً تشویق من در این زمینه است. آن موقعی که من به ایران آمدم، تعداد جراحان مغز و اعصاب ۲۲-۲۳ نفر بیشتر نبود. اکثراً هم یا در خارج تحصیل‌کرده بودند یا قسمتی از تحصیلات‌شان در خارج بود. ولی پایه‌گذاری جراحی اعصاب خوبی داشتیم. به علت فعالیت پروفسور نصرت‌الله عاملی و مرحوم پروفسور ابراهیم سمیعی که در دانشگاه و بیمارستان هم مشغول فعالیت بودند و پایه‌گذاری صحیح‌شان، جراحی اعصاب خاصی توسعه پیداکرده و الان در وضعیتی هستیم که به‌ندرت لازم است یک بیمار برای درمان از مملکت خارج شود؛ تازه در مواردی هم که کم و کسر داریم (که شاید یک‌هزارم تعداد بیماران بشود) امکان درمانی را داریم به وجود می‌آوریم و من فکر می‌کنم حالا با داشتن 45 جراح، هیچ کم و کسری از نظر معیارهای بین‌المللی و سازمان بهداشت جهانی نداشته باشیم. البته این نیست که بگوییم سر هر پیچ پر تصادفی یک جراح اعصاب باشد، ولی کسی که مشکلی برایش به وجود می‌آید بخواهد بعد از رفتن 150 کیلومتر به یک جراح برسد، بله؛ در این حد می‌توانیم تامین کنیم.
