پرونده بالینی، قویترین سند بیماران مسموم

روزنامه سپید   |   اخبار 8   |   26 آبان 1394   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d2422

از جمله نکات کلی پزشکی قانونی در رابطه با درمان بیماران و از جمله بیماران مسموم، اخذ رضایت و برائت قبل از شروع به درمان است. اگر پزشک فقط رضایت گرفته باشد، در صورت بروز مرگ، نقص عضو یا خسارت مالی، ضامن است ولی اگر برائت نیز تحصیل کرده باشد، عهده‌دار خسارت پدید آمده نیست. فقط اصل برائت است که موجب سقوط ضمان می‌شود. البته در صورت قصور پزشکی، برائتی که قبل از درمان گرفته شده، باعث سقوط ضمان نخواهد بود به عبارت دیگر اخذ برائت از بیمار در صورتی معتبر است که پزشک و سایر کادر درمانی در ارائه خدمات پزشکی به بیمار قصوری نکرده باشند. ماده 495 قانون مجازات اسلامی چنین بیان می دارد «هرگاه پزشک در معالجاتی که انجام میدهد موجب تلف یا صدمه بدنی گردد، ضامن دیه است مگر آنکه عمل او مطابق مقررات پزشکی و موازین فنی باشد یا این که قبل از معالجه برائت گرفته باشد و مرتکب تقصیری هم نشود و چنانچه اخذ برائت از مریض به دلیل نابالغ یا مجنون بودن او، معتبر نباشد و یا امکان تحصیل برائت از او به دلیل بیهوشی و مانند آن وجود نداشته باشد، برائت از ولیّ مریض تحصیل میشود.» بنابراین پزشک در معالجاتی که دستور انجام آن را به مریض یا پرستار و مانند آن صادر می‌کند، درصورت تلف یا صدمه بدنی ضامن است مگر آنکه مطابق ماده 495 این قانون عمل کند. ماده 497 این قانون هم عنوان می‌دارد «در موارد ضروری که تحصیل برائت ممکن نباشد و پزشک برای نجات مریض، طبق مقررات اقدام به معالجه کند، کسی ضامن تلف یا صدمات وارده نیست.» از نکات مهم و اساسی که پزشکان باید در برخورد با بیماران مسموم رعایت کنند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: 1) همیشه باید از بیمار مسموم و یا همراهان وی شرح حال دقیق گرفته شود. در صورت بروز شکایت از کادر درمانی قویترین سندی که می‌تواند در مراجع قضایی و انتظامی ارائه شده و از پزشک دفاع کند، پرونده بالینی است. 2) همچنین یافته‌های ضرب و جرح ولو ناچیز و حتی اگر نیاز به درمان نداشته باشد، باید بطور دقیق در پرونده بالینی درج شود. 3) هرگز بیمار مسموم را به طور شفاهی یا تلفنی درمان نکنید. 4) در موارد مسمومیت به قصد خودکشی لازم است برای بیمار درخواست مشاوره روانپزشکی داده شود.5) در موارد مرگ‌های ناشی از مسمومیت، پزشک به هیچ عنوان مجاز به صدور جواز دفن نبوده و لازم است مورد به پزشکی قانونی ارجاع شود. 6) همچنین در امر صدور گواهی پزشکی جهت بیمار مسموم ، نباید به انگیزه و نوع مسمومیت اشاره کرد. 7)در مسمومیت‌هایی که در قانون برای آنها مجازات تعیین شده است، گزارش مورد به مراجع قضائی و انتظامی جزو وظایف پزشک نیست.