روزنامه سپید | اخبار 14 | 11 اردیبهشت 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d23955
سپید: خطرات کم‌خوابی یا خواب ناکافی در مشاغلی مانند هواپیمایی، فضانوردی، حمل و نقل ماشینی و ارتش و سایر صنایع شناخته‌شده اند. با توجه به تمام هشدارهایی که وجود دارد، مشکل می‌توان توضیح داد که چرا پزشکان در آمریکای شمالی همچنان بسیار بیشتر از دستورالعمل سال 1930 ساعت‌های طولانی به دیدن مریض ادامه می‌دهند. کمبود خواب در پزشکان هم برای بیماران خطرناک است و هم تبعات بدی برای پزشکان به‌دنبال دارد. به‌همین دلیل آنها که در بخش پزشکی مشغول کار هستند باید اصول تدوین‌شده خواب هر انسان در شبانه‌روز، اثرات زیانبار کم‌خوابی، قوانینی را که اجرایی شده‌اند و برخی راه‌حل‌های ممکن را بپذیرند.
در سال 1930 برای اولین بار ساعات کار و خواب تدوین شد. براساس این دستورالعمل:
میزان خواب طبیعی هر فرد حدود 8 ساعت در شبانه‌روز است و خواب کمتر از 5 ساعت اوج هوشیاری فرد را کاهش می‌دهد. کم‌خوابی مزمن، به معنای 2 تا 3 ساعت خواب کمتر از حد مطلوب در شب، باعث حالتی به نام بدهی خواب می‌شود. بدن انسان‌ها طوری ساخته نشده است که بتوانند بدهی خواب خود را جبران کنند. بعد از 45 سالگی باتوجه به کاهش کیفیت و کاهش دوره‌های 3 و 4 خواب عمیق جبران کم‌خوابی بسیار دشوارتر می‌شود. به این دلیل پزشکان مسن‌تر بعد از یک شب کم‌خوابی کشیک سخت‌‌تر از همکاران جوانشان می‌توانند به عملکرد مطلوب حرفه‌ای خود بازگردند.
علاوه بر اختلال شناختی و محرکه براثر کم‌خوابی، اثرات احساسی کم‌خوابی در پزشکان هم دارای اهمیت است: ناسازگاری با خانواده، افسردگی، بدبینی، فقدان علاقه به بیمار و خودکشی از عواقب کم‌خوابی در پزشکان هستند.
منبع:British Columbia Medical Journal
