روزنامه سپید | اخبار 5 | 07 اردیبهشت 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d22664
مفصل شانه در بین دیگر مفاصل بدن خصوصیت منحصر به فردی دارد. قابلیت حرکت این مفصل در همه جهات، از دیگر مفاصل بدن بیشتر است. شما به راحتی می‌توانید دست خود را به بالا و عقب و جلو ببرید و در هر جهتی بچرخانید. همین خصوصیت با وجود همه منافعی که دارد، بزرگ‌ترین نقطه ضعف این مفصل را هم به‌وجود آورده است. این مفصل به راحتی ناپایدار می‌شود. ناپایداری این مفصل بدین معنا است که سر استخوان بازو ممکن است به راحتی و با وارد شدن نیروی مختصری از حفره‌ای که در آن قرار گرفته و مفصل شده، خارج شود. شانه به سه علت ناپایدار می‌شود: دررفتگی شانه: وقتی نیروی زیادی به مفصل شانه وارد می‌شود، ممکن است موجب دررفتگی شانه شود. در این حالت لیگامان‌های جلوی مفصل شانه آسیب می‌بینند. اگر این ضایعه به درستی درمان نشود، مفصل شل شده و بعدا با هر ضربه کمی به راحتی در می‌رود. ضربه‌های مکرر: گاهی اوقات علت شل شدن لیگامان‌های اطراف شانه دررفتگی شانه نبوده است. این شلی ممکن است به‌دنبال ضربات خفیف، ولی مکرری به‌وجود آید که به شانه وارد می‌شود. فعالیت‌هایی مثل شنا، تنیس و والیبال می‌تواند این ضربات خفیف و مکرر را به شانه وارد کند. ناپایداری در همه جهات: در این بیماران سابقه ضربه، چه به‌صورت شدید و چه به‌صورت خفیف و مکرر وجود ندارد. شلی بافت‌های اطراف شانه در این بیماران مادرزادی است و معمولا در مفاصل دیگر هم وجود دارد.
