روزنامه سپید | اخبار 13 | 04 اردیبهشت 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d22403
برای راه‌اندازی یا اصلاح سامانه تریاژ، باید اجزای زیر را از پیش طراحی کرد:
پرستاران آموزش‌دیده و شرح وظایف پرستاران تریاژ: باید بدانیم چه کسی کار تریاژ را انجام خواهد داد، چند نفر برای انجام این کار مورد نیاز است و شرح وظایف آنان چیست.
برنامه آموزشی و مهارت‌های ضروری: باید بدانیم برای انجام تریاژ، کدام روش را برگزیده‌ایم و به چه برنامه‌های آموزشی نیاز داریم.
فضای تریاژ: باید بدانیم چه فضایی و با چه وسعتی باید به واحد تریاژ اختصاص داده شود.
تجهیزات تریاژ: باید مشخص باشد چه اسباب و لوازمی برای راه اندازی واحد تریاژ مورد نیاز است.
روش ثبت اطلاعات: باید بدانیم با چه روشی به ثبت اطلاعات مراجعه‌کنندگان خواهیم پرداخت.
بخش‌های پشتیبان و همکار: باید مشخص شود چه قسمت‌هایی از اورژانس و سایر بخش‌ها به کارآمدسازی سامانه تریاژ کمک خواهند کرد.
ارزیابی و پایش سامانه تریاژ: باید بدانیم قرار است با چه روشی به ارزیابی و پایش عملکرد سامانه تریاژ بپردازیم.
سامانه ارتباطی: باید مشخص شود از چه روش‌هایی برای برقراری ارتباط تریاژ با سایر قسمت‌های اورژانس و بیمارستان استفاده خواهدشد.
امنیت و حفاظت: باید مشخص شود از چه روش‌هایی برای حفاظت از واحد و تامین امنیت کارکنان و بیماران استفاده خواهد شد.
کارگروه‌های تریاژ در معاونت درمان دانشگاه و بیمارستان: برای استقرار موفق سامانه تریاژ، ضروری است کارگروه‌های تریاژ در معاونت درمان دانشگاه و مرکز درمانی مربوط تشکیل شود و علاوه بر پذیرش مسوولیت راه‌اندازی و حمایت از این واحد، به رفع موانع و پایش و نظارت دقیق عملکرد سامانه بپردازند.
مسایل قانونی و اخلاقی: باید مشخص شود کدام دستورالعمل‌های قانونی و کدام اصول مبتنی بر اخلاق در نظام سلامت، قرار است از برنامه تریاژ حمایت کند.
انتظارات از واحد تریاژ
کارکنان این واحد باید دارای ویژگی‌های خاص زیر باشند. این افراد باید از باتجربه‌ترین پرستاران بخش برگزیده شوند.
دارا بودن دانش بالینی کافی و تفکر صحیح در شرایط بحرانی، احاطه کامل به دستورالعمل آموزشی تریاژ، آشنایی کافی با امکانات و توانایی‌های بخش اورژانس و توانایی حفظ تعادل روحی و روانی و برخورد آرام و متین با مراجعه‌کنندگان در شرایط سخت و فشارهای زیاد، چهار رکن اساسی در گزینش پرستاران تریاژ است.
پرستاران واحد تریاژ باید برای همکاری در تصمیم‌گیری‌ها، همواره با یک پزشک در ارتباط نزدیک باشند.
براساس شلوغی و تعداد مراجعه‌کنندگان، ممکن است یک یا دو نفر پرستار تریاژ در این واحد به ارائه خدمت بپردازند.
در بخش‌های اورژانس با تعداد مراجعه کنندگان بالا، که ممکن است بیماران زمان زیادی برای ویزیت پزشک در انتظار بمانند، استفاده از «روش دولایه» یکی از راه‌حل‌هاست. در این وضعیت، یکی از پرستاران تریاژ به سرعت و با دیدی کلی، شکایت فعلی تمامی بیماران را بررسی می‌کند و بیماران سطوح اول و دوم تریاژ (EmergenResuscitatio- and) را فورا به اتاق درمان هدایت کرده و از بقیه بیماران درخواست می‌کند که برای ارزیابی بیشتر به دومین فرد مسوول تریاژ مراجعه کنند. به این ترتیب، نباید هیچ بیماری در ورودی بخش اورژانس بلاتکلیف، به حال خود رها شده باشد. بر عکس، در مراکز دارای مراجعه‌کنندگان کم یا در ساعاتی که تعداد مراجعه‌کنندگان کمتر است، ممکن است حضور دایمی پرستاران تریاژ در اتاق تریاژ ضروری نباشد؛ ولی این افراد به محض حضور بیمار، باید به واحد تریاژ فراخوانده شوند.
ممکن است برای ثبت اطلاعات و درخواست‌ها، انتقال و پاسخ به سوالات غیرپزشکی بیماران، به وجود منشی یا کارکنان اداری یا خدماتی در واحد تریاژ نیاز باشد.
