پیوگلیتازون و افزایش خطر سرطان مثانه

روزنامه سپید   |   اخبار 12   |   01 اردیبهشت 1395   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d22293

       نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد، داروی ضددیابت پیوگلیتازون با افزایش خطر سرطان مثانه در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است. این افزایش خطر به نظر می‌رسد مختص این دارو باشد و با دیگر داروهای این کلاس دارویی دیده نمی‌شود، مانند روزیگلیتازون که با هیچ خطر افزوده‌ای مرتبط نیست.

       هرچند مکانیسم بیولوژیکی که باعث افزایش خطر بروز سرطان مثانه در اثر مصرف پیوگلیتازون می‌شود، مشخص نیست، این عدم تعادل در خطر سرطان مثانه میان این دو داروی کلاس دارویی تیازولیندیون‌ها، می‌تواند با تفاوت‌های فارماکولوژیکی آن دو توجیه شود. نتایج این مطالعه در نشریه BMJ منتشر شده است.

       علاوه براین، برخلاف روزیگلیتازون، که عملکرد انتخابی برای گیرنده فعال شده تکثیری پروکسیزوم گاما یا PPARγ دارد، پیوگلیتازون دارای فعالیت دوگانه آلفا و گامای این گیرنده است. این موضوع اهمیت زیادی دارد، زیرا فعالیت PPARα/γ در مدل‌های موشی نشان داده که بیان بیومارکرهای کارسینوژنیک را در مثانه افزایش می‌دهد. این اثر با فعال شدن انتخابی PPARγ دیده نمی‌شود.

       در این مطالعه بزرگ، محققان داده‌های 145 هزار و 806 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 را که به تازگی با داروهای ضددیابتی در فاصله سال‌های 2000 و 2013 درمان شده بودند، آنالیز کردند. در طول دوره پیگیری، محققان 622 بیمار را شناسایی کردند که به تازگی مبتلا به سرطان مثانه شده بودند.

       بررسی‌های بیشتر نشان داد مصرف پیوگلیتازون، در مقایسه با دیگر داروهای ضددیابتی، با افزایش 63 درصدی خطر ابتلا به سرطان مثانه همراه است. نرخ بروز سرطان مثانه در بیماران تحت درمان با پیوگلیتازون 121 در هر 100 هزار نفر ـ سال بود، در حالی که این میزان در بیمارانی که داروهای گروه تیازولیندیون‌ها را مصرف نمی‌کردند، 9/88 در هر 100 هزار نفر ـ سال گزارش شد. از سوی دیگر دیده شد که در این میان، ارتباط دوره ـ پاسخ هم دیده می‌شود، یعنی مصرف دارو برای بیش از 2 سال، خطر ابتلا به سرطان مثانه را بیشتر می‌کند.

منبع: Cancer Network