روزنامه سپید | اخبار 10 | 29 فروردین 1395 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d21817
نیتریت: این تست نیتریت را تشخیص داده و براین اساس بنا شده که بسیاری از باکتری‌ها می‌توانند در ادرار نیترات را به نیتریت تبدیل کنند. در حالت طبیعی، دستگاه ادراری و ادرار عاری از باکتری هستند. زمانی که باکتری راه خود را به دستگاه ادراری باز می‌کند، می‌توانند باعث عفونت شوند. تست نیتریت مثبت می‌تواند نشانه‌ای باشد از عفونت دستگاه ادراری. البته از آنجا که همه باکتری‌ها توانایی تبدیل نیترات را به نیتریت ندارند، یک فرد می‌تواند علیرغم داشتن تست نیتریت منفی، مبتلا به عفونت دستگاه ادراری باشد.
بیلی‌روبین: در حالت طبیعی، بیلی‌روبین در ادرار افراد سالم و طبیعی دیده نمی‌شود. بیلی‌روبین محصول زائدی است که به‌وسیله کبد و از هموگلوبین گلبول‌های قرمز خونی تولید می‌شود که از جریان خون برداشته شده‌اند. این ماده جزئی از اسید صفراوی می‌شود، مایعی که درون روده ترشح می‌شود تا به هضم غذا کمک کند. در بعضی بیماری‌های خاص کبدی، مانند انسداد صفراوی یا هپاتیت، بیلی‌روبین به جریان خون نشت کرده و داخل ادرار ترشح می‌شود. وجود بیلی‌روبین در ادرار نشانه زودهنگامی است از بیماری کبدی و می‌تواند پیش از بروز علایم بالینی دیگر مانند پیشرفت زردی خود را نشان دهد.
اوروبیلینوژن: در حالت طبیعی، اوروبیلینوژن در ادرار و در غلظت‌های اندک وجود دارد. این ماده از بیلی‌روبین و در روده شکل گرفته و قسمتی از آن به داخل جریان خون مجددا جذب می‌شود. اگر این تست ادراری مثبت شود، می‌تواند به تشخیص بیماری‌های کبدی مانند هپاتیت و سیروز و دیگر بیماری‌های مرتبط با افزایش تخریب گلبول‌های قرمز خون (مانند آنمی همولیتیک) کمک کند. زمانی که در فرد مبتلا به بیلی‌روبین در ادرار و/یا علایم اختلال کبدی، اوروبیلینوژن ادرار کم یا اصلا وجود نداشته باشد، می‌تواند علامتی باشد از انسداد کبدی یا صفراوی.
آزمایش‌های میکروسکوپی ادرار: به‌طور معمول، اگر شما یافته‌های غیرطبیعی در معاینه بالینی یا آزمایش‌های شیمیایی داشته باشید، انجام این قسمت درخواست می‌شود. آزمایش‌های میکروسکوپی روی ته‌نشست ادراری انجام می‌شود، یعنی قسمتی از ادرار که سانتریفوژ شده تا مواد موجود در آن غلظت پیدا کرده و در ته لوله ته‌نشین شوند. مایعی که روی لوله است، دور ریخته شده و قطراتی از ادرار که باقی می‌مانند، زیر میکروسکوپ آزمایش می‌شوند. سلول‌ها، کریستال‌ها و دیگر مواد شمارش شده و به صورت تعداد مشاهده شده در «در زمینه با قدرت کم» (LPF) یا «در زمینه با قدرت زیاد» یا (HPF) گزارش می‌شوند. علاوه براین، اگر موردی در آن دیده شود، در طبقه‌بندی «کم» (few)، «متوسط» (moderate) یا «زیاد» (many) قرار گرفته و گزارش می‌شوند، مانند سلول‌های اپیتلیالی، باکتری و کریستال‌ها.
منبع: labtestsonline.org
