نتایج یک مطالعه مبتنی بر جمعیت نشان می‌دهد، استفاده از استاتین‌ها با کاهش نرخ مرگ و میر ناشی از سرطان در بیماران مبتلا به سرطان ریه همراه است. البته نویسندگان آن تاکید می‌کنند که نتایج به دست آمده باید در کوهورت‌های مشاهده‌ای نیز مورد تایید قرار گیرند.

     طی سال‌های اخیر، خواص ضدسرطانی بالقوه داروهای کاهنده کلسترول، استاتین‌ها، توجه‌های زیادی را به خود جلب کرده است. مطالعات پیش‌بالینی تعدادی مکانیسم‌های بیولوژیکی متناسب با آن را مطرح کرده‌اند، مانند مهار پرولیفراسیون سلولی، تحریک نظارت ضدسرطانی سیستم ایمنی و اختلال در سیگنال‌های انکوژنیک. در مطالعه جدید، استفاده از استاتین‌ها پس از تشخیص سرطان ریه در 3638 بیمار و پیش از تشخیص سرطان در 13398 بیمار مورد ارزیابی قرار گرفت.

     پس از حذف اثرات متغیرهای مخدوش کننده، پژوهشگران دریافتند، در گروه مصرف کننده استاتین پس از تشخیص سرطان ریه، در مقایسه با گروه مقابل، 11 کاهش در میزان مرگ و میر ناشی از سرطان دیده می‌شود (نسبت خطر: 0/89) که البته از نظر آماری، معنی‌دار نیست. شاید این تفاوت به دلیل تعداد افراد مورد بررسی در هر یک از گروه‌ها بوده است. در میان بیمارانی که پس از تشخیص، 1 تا 12 نسخه استاتین دریافت کرده بودند، نسبت خطر، 0/94 و در میان افرادی که بیش از 12 نسخه استاتین پس از تشخیص بیماری دریافت کرده بودند، نسبت خطر 0/81 گزارش شد. این اختلاف میان دو گروه، معنی‌دار و قابل توجه بود.

     با آنالیزهای بیشتر مشخص شد، نوع استاتین هم در این میان موثر بوده است. استاتین‌های چربی‌دوست با کاهش مورتالیتی ارتباط قوی‌تری داشتند. خصوصا سیمواستاتین که نسبت خطر آن برای مورتالیتی ناشی از سرطان ریه 0/80 بود.

     از سوی دیگر، ارتباط معنی‌داری میان مصرف استاتین قبل از تشخیص سرطان و مورتالیتی ناشی از سرطان ریه دیده می‌شد (نسبت خطر: 0/88). در این موارد، تعداد نسخه‌های تجویز شده از استاتین‌ها تغییری در بزرگی اثر نداشت و نوع استاتین مصرفی نیز اثرگذار گزارش نشد.

     نویسندگان مقاله تاکید می‌کنند که علت هرگونه کاهشی در مورتالیتی ناشی از سرطان ریه در بیماران مبتلا به این بیماری که استاتین مصرف می‌کنند، ناشناخته است و همان‌طور که در همه مطالعات مشاهده‌ای شاهد هستیم، کنار گذاشتن تمامی مخدوش کننده‌های باقی مانده، اعم از متغیرهای ثبت نشده یا ناکامل غیرممکن است. بنابراین این یافته‌‌ها باید در مطالعه‌های اپیدمیولوژیک بزرگ بیشتری مورد بررسی قرار گیرند تا پس از آن، کارآزمایی خاصی در مورد سیمواستاتین در بیماران مبتلا به سرطان ریه آغاز شود.

Medscape