روزنامه سپید | اخبار 12 | 11 شهریور 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d21500
سازمان جهانی بهداشت هشدار داده گزارش‌هایی از بروز ائوزینوفیلی، هیپوکرومی، لکوسیتوز و اریتروسیتوز در بیمارانی که تحت درمان طولانی‌مدت با کلوزاپین و دیگر داروهای آنتی‌سایکوتیک به صورت همزمان قرار دارند، منتشر شده است. بیماران در گروه‌های سنی مختلف و شامل هر دو جنس زن و مرد هستند. این بیماران همچنین تظاهراتی از التهاب مزمن و زخم گلو داشته که پس از تجویز یک داروی ضدالتهاب، بهبود یافته‌اند.
کلوزاپین یک داروی آنتی‌سایکوتیک است که طیف وسیعی از فعالیت آنتی‌سایکوتیک را از خود نشان می‌دهد. این دارو تمایل کمی برای گیرنده D2 دارد، به همین دلیل عوارض اکستراپیرامیدال برجای نمی‌گذارد. اما به دلیل خطر گرانولوسیتوز، اندیکاسیون درمانی آن محدود می‌شود به بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی که به داروهای آنتی‌سایکوتیک دیگر مقاوم بوده یا آنها را تحمل نمی‌کنند. از این‌رو، مقامات بهداشتی موارد زیر را توصیه می‌کنند:
1) تجویز کلوزاپین باید به بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی محدود شود که داروهای آنتی‌سایکوتیک دیگر را تحمل نکرده یا به داروهای دیگر پاسخ درمانی کافی نمی‌دهند یا بیماران مبتلا به سایکوز با بیماری پارکینسون که دیگر استراتژی‌های درمانی در آنها با شکست مواجه شده است.
2) آزمایش‌های تعیین مقادیر WBC و Diff باید در طول 10 روز قبل از شروع درمان با کلوزاپین انجام شده و پس از شروع درمان نیز به مدت 18 هفته اول، هر هفته، این آزمایش‌ها پایش شوند و در نهایت، حداقل با فواصل 4 هفته تکرار شوند. تنها بیمارانی که مقادیر طبیعی WBC(مساوی یا بیشتر از 3500 در هر میلی‌متر مکعب) و مقدار خالص نوتروفیل (مساوی یا بیشتر از 2000 در هر میلی‌متر مکعب) دارند، باید تحت درمان با این دارو قرار گیرند.
3) لازم است در هر زمانی از دوره درمان با کلوزاپین، اگر مقدار شمارش WBC کمتر از 3000 و شمارش خالص نوتروفیل کمتر از 1500 رسید، درمان متوقف شود. اگر این موارد بروز کرد، روزانه سطح گلبول‌های خونی پایش شوند تا اختلالات هماتولوژی برطرف شوند. از سوی دیگر، بیمار از نظر ابتلا به هر گونه عفونت نیز تحت بررسی قرار گیرد.
4) در کل، کلوزاپین نباید همراه با دیگر داروهای آنتی‌سایکوتیک مورد استفاده قرار گیرد.
5) در صورت بروز نوتروپنی یا آگرانولوسیتوز، بلافاصله درمان قطع شود.
WHO
