روزنامه سپید | اخبار 16 | 23 آبان 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d2018
14 نوامبر 1891 میلادی: فردریک بانتینگ، پزشک کانادایی و کاشف انسولین به دنیا آمد. بانتینگ به خاطر از دست دادن یک دوست صمیمی و نیز خاله‌‌‌اش به خاطر دیابت، تصمیم به مقابله با این بیماری گرفت. او در می 1921 کار تحقیقاتی اش را در دانشگاه تورنتو با ده سگ و یک دستیار، یعنی چارلز بست شروع کرد، با هزینه‌ای بسیار پایین برای یک دانشگاه. اولین تستی که بانتینگ از بست گرفت، ترجمه مطلبی مربوط به روش استخراج شیره پانکراس از یک کتاب پزشکی به زبان فرانسه بود. بانتینگ با جداسازی شیره پانکراس و تزریق 5 سی‌‌‌سی از این ماده به سگی که با قطع غده پانکراس مبتلا به دیابت شده بود، متوجه تغییر حال این سگ شد. با آزمایش خون سگ معلوم شد که مقدار قند خون سگ از ۲۰۰ میلی گرم در دسی‌لیتر قبل از آزمایش، به ۱۲۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر کاهش یافته است. بانتینگ این آزمایش را با سگ‌‌‌های دیگر هم انجام داد. او این ماده مجهول را به مناسبت ترشح آن از سلول‌‌‌های جزیره‌‌‌ای Isletine نام‌‌‌گذاری کرد که بعدها این نام را به انسولین تغییر دادند. بانتینگ و بست توانستند انسولین را که ابتدا از پانکراس سگ به دست می‌آمد، از پانکراس خوک، گوسفند و گاو ماده نیز به دست آورند. حالا نوبت آزمایش روی انسان بود. در خانه‌‌‌ای در نزدیکی دانشگاه، پسربچه ۱۴ساله مبتلا به مرض قند بستری بود. وزن او از ۲۹کیلوگرم تجاوز نمی‌‌‌کرد. پزشکان می‌‌‌گفتند که بیشتر از چند روز از عمر کودک باقی نمانده. بانتینگ و همکارش به سختی توانستند رضایت والدین کودک را جلب کنند و برای این کار، جلوی چشمان آن‌‌‌ها انسولین را در بدن یکدیگر تزریق کردند. در ژانویه ۱۹۲۲ نخستین تزریق انسولین در بازوی پسربچه، توسط بانتینگ انجام شد. چند روز بعد حال عمومی پسربچه رو به بهبودی رفت. این پسربچه ۱۳ سال دیگر هم زنده ماند. این، آغاز کنترل دیابت بود.آکادمی علوم سوئد، جایزه نوبل پزشکی ۱۹۲۳ را به بانتینگ و یکی دیگر از دستیارانش، جان مک‌لود، بیوشیمیست و فیزیولوژیست اسکاتلندی داد ولی بانتینگ سهم خودش را با چازلر بست قسمت کرد. فردریک بانتینگ، فوریه ۱۹۴۱ در یک سانحه هوایی درگذشت.
