روزنامه سپید | اخبار 14 | 23 آبان 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d2011
استاد آسیب‌شناسی دانشگاه ویتواترسراند، آفریقای جنوبیهمان‌طور که هواپیماهای سرنشین‌دار بیشتر امتیازات تکنولوژیکشان را از به‌کارگیری‌شان به‌عنوان سلاح‌های جنگی به دست آوردند، هواپیماهای بدون سرنشین یا پهپادها هم سرنوشت مشابهی پیدا کرده‌اند.
پهپادها یا روبات‌های پرنده بدون سرنشین که ممکن است از راه دور یا به‌طور خودکار کنترل شوند، دستورات پروازشان را از ترکیبی از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای درون خودشان دریافت می‌کنند. اندازه آنها از بال‌رس (فاصله نوک بال)چند سانتی‌متر تا ده‌ها متر متفاوت است.
پهپادها در هر دو جنگ جهانی اول و دوم به‌سرعت برای مقاصد گوناگون توسعه یافتند:
• استفاده به‌عنوان تمرین هدف‌گیری برای سلاح‌های زمینی یا هوایی.
• برای پایش و مراقبت.
• به‌عنوان سلاح تهاجمی که مواد منفجره حمل می‌کند.
این روند از آن هنگام حفظ شده است، اما استفاده از پهپادها برای موقعیت‌های نظامی به‌سرعت در حال تطبیق داده شدن برای مقاصد صلح‌آمیز است. امید بر این است که این استفاده‌های سازنده در آینده بیشترین کاربردهای پهپادها را تشکیل دهد.
چرا پهپادها می‌توانند سودمند باشند
توزیع مراقبت‌های بهداشتی در سراسر جهان به‌طور کاملا مشخصی نابرابر است. مناطق دورافتاده روستایی سهم منصفانه‌ای از منابع را دریافت نمی‌کنند. تلاش‌ها برای جذب متخصصان مراقبت‌های بهداشتی برای کار کردن در مناطق روستایی برای برطرف کردن این عدم تعادل فقط تا حد نسبی موفق بوده است. یک رویکرد جایگزین برای حل این مشکل مورد نیاز است.
کاروری پزشکی با پیشرفت‌های تکنولوژیکی تقویت شده است که بسیار راحت‌تر از تغییر استقرار کارکنان مراقبت بهداشتی، خودشان را در اختیار کاربرد در مناطق روستایی قرار می‌دهند. یک مثال، استفاده فزاینده از تکنولوژی‌های تشخیصی مانند آزمایش‌های مولکولی است. این تکنولوژی نه‌تنها برای تشخیص بلکه به‌عنوان راهنمایی برای گزینه‌های درمانی احتمالا موثر به کار می‌روند. در آزمایش برای تشخیص سل، یک آزمایش ساده بر اساس DNA هم تشخیص قطعی و هم مشخصات حساسیت میکروب به آنتی‌بیوتیک‌ها را فراهم می‌کند و به‌اصطلاح با یک تیر دو هدف را می‌زند. این امر نیاز بیمار برای دیدن دکتر جهت تشخیص بیماری پیش از اینکه درمان را بتوان شروع کرد، برطرف می‌کند و همچنین دیگر به امتحان کردن بی‌ثمر چند داروی درنهایت غیرموثر برای درمان بیماران نیازی نخواهد بود. ایجاد شبکه‌های تلفن‌های همراه به‌طور قابل‌توجهی به انتقال نتایج از آزمایشگاه به درمانگاه کمک کرده است، اما واضح است که از آنها نمی‌توان برای انتقال فیزیکی نمونه‌ها استفاده کرد. پهپادها بالقوه راه‌حلی برای این مشکل لجستیک هستند.
یک سرویس پهپاد برای انتقال محموله‌ها می‌تواند برای حمایت از مناطق دورافتاده با ملزومات پزشکی، مانند مواد لازم برای آزمایش کردن در نقطه مراقبت و عوامل درمانی شامل داروها، خون، سرم و واکسن هم به کار گرفته شود. چندین بررسی که به‌وسیله ما انجام شده است، نشان داده‌اند که نمونه‌های دی‌ان‌ای خلط احتمالا محموله ایده‌آل برای پهپادهای حامل هستند. علت این است که این نمونه‌ها سبک‌وزن هستند، فضای بسیاری اندکی را اشغال می‌کنند و ارزش تجاری هم ندارند. به‌این‌ترتیب هدفی برای دزدهای احتمالی نخواهند بود. همچنین پهپادها وسایل ضروری ماموریت برای مراقبت بهداشتی موثر هستند و به‌آسانی می‌توان آنها را ضدعفونی کرد و از مواد خطرناک زیستی زدود. دی‌ان‌ای همچنین آن‌قدر قوی هست که در مقابل تجزیه شدن به‌وسیله روش‌های شیمیایی یا فیزیکی که مواد آسیب‌رسان را غیرفعال می‌کنند، مقاومت کند. تکیه بر تکنولوژی جدید برای مراقبت بهداشتی موثر در نواحی دورافتاده هنوز به‌شدت به حمایت موثر لجستیک برای انتقال نمونه‌ها به نزدیک‌ترین آزمایشگاه دارای امکانات انجام آن آزمایش و بازگرداندن نتایج به درمانگاه وابسته است.
جایگزین‌های پهپاد
دو جایگزین برای پهپادها وجود دارند: امکانات حمل‌ونقل از راه زمین به شکل موتورسیکلت یا ماشین و امکانات حمل‌ونقل از راه هوا مانند بالگردها. انتقال به‌وسیله بالگرد بسیار گران‌قیمت و خطرناک است و حمل‌ونقل زمینی نیز به وضعیت جاده‌ها بستگی دارد که اغلب در کشورهای درحال‌توسعه عبور از آنها با دشواری‌هایی مواجه است.
یک جایگزین مفهومی برای مشکل لجستیک، مراکز آزمایش نقطه مراقبت به‌اصطلاح نزدیک بیمار هستند. تجهیزات برای انجام آزمایش در خود درمانگاه روستایی قرار داده شده و به کار گرفته می‌شود، اما به‌کارگیری این شیوه گران‌قیمت و اجرایی کردن آن مشکل است.
چالش‌ها
نخستین چالش، ایجاد یک چارچوب قانون‌گذاری است که سازمان هواپیمایی کشور آفریقای جنوبی را قادر کند تا انتقال محموله‌ها به‌وسیله پهپادها را مجاز بشمارد. چالش دوم جذب و تعلیم اُپراتورهای مناسب برای پهپادها، ترجیحا از اجتماعات محلی است. شواهدی وجود دارد که سازمان هواپیمایی کشوری ممکن است برای موارد کاملا ضروری، به‌خصوص اگر خطرات اندک باشند، استثنائاتی در برخی از سخت‌ترین مقرراتش قائل شود. در مورد پهپادهای منتقل‌کننده نمونه‌های فوق‌العاده سبک دی‌ان‌ای در مناطق دورافتاده روستایی که تراکم جمعیت کم و حجم ترافیک هوایی و زمینی پایینی دارند، این خطرات بسیار اندک هستند.
مقامات هواپیمایی کشوری در کشورهای توسعه‌یافته در حال اعمال کردن محدودیت‌های قانونی سختی بر پهپادها هستند. این مقررات برای کاهش خطر سوانح و جلوگیری از استفاده از پهپادها برای مقاصد شرورانه است.
پهپادها در این کشورها عمدتا برای مقاصد نظامی استفاده می‌شوند، اما نمونه‌های بسیاری از پهپادهای انتقال‌دهنده محموله غیرنظامی هم وجود دارند که برای مقاصد گوناگونی مانند نظارت، عکسبرداری هوایی، کشاورزی، پایش از راه دور، پیشگیری از جرائم، کارکردهای پزشکی و سایر اهداف به کار می‌روند. کشورهای درحال‌توسعه نیاز بیشتری به پهپادها به‌عنوان وسایلی عملی برای جهیدن از روی کمبودهای زیرساختاری دارند. این کار شکاف میان کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه را کمتر خواهد کرد.
منبع: Quartz
نویسنده: بری مندلو
