در جراحی مربوط به سرطان تیروئید، سلول‌هایی که هورمون تیروئید تولید می‌کنند، نیز برداشته می‌شوند. پس از جراحی، تقریبا تمام بیماران باید برای جبران هورمون تیروئید طبیعی، از قرص‌های مخصوصی استفاده کنند. شما هم لازم است، برای بقیه عمر خود قرص‌های جایگزین هورمون تیروئید مصرف کنید. در صورتی‌که جراح غدد پاراتیروئید را بردارد، ممکن است لازم باشد، برای بقیه عمر خود قرص‌های کلسیم و ویتامین D مصرف کنید.

     در تعداد کمی از بیماران، جراحی می‌تواند موجب آسیب به اعصاب یا عضلات خاصی شود. اگر چنین شود، ممکن است آن فرد در صدایش دچار مشکل شود یا یکی از شانه‌هایش پایین‌تر از دیگری بایستد.

     درمان با هورمون تیروئید: پس از جراحی و برداشتن کامل تیروئید یا بخشی از آن، تقریبا تمام بیماران لازم است، قرص‌هایی را برای جبران هورمون تیروئید طبیعی بدن مصرف کنند. با این‌حال، قرص‌های هورمون تیروئید به‌عنوان قسمتی از روند درمان سرطان پاپیلاری تیروئید یا فولیکولار نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. هورمون تیروئید، سرعت رشد سلول‌های سرطان تیروئید را که پس از جراحی در بدن باقی‌ مانده‌اند، کندتر می‌کند. قرص‌های هورمون تیروئید به‌ندرت موجب عوارض جانبی می‌شوند. پزشک برایتان آزمایش‌های خون تجویز می‌کند تا اطمینان حاصل کند که میزان هورمون تیروئید مصرفی‌تان مناسب است. مقادیر زیاد هورمون تیروئید می‌تواند موجب کاهش وزن و احساس گرما و تعرق شود. همچنین ممکن است موجب تندی ضربان قلب، درد قفسه سینه، گرفتگی عضلات و اسهال شود. مقادیر بسیار کم هورمون تیروئید می‌تواند موجب افزایش وزن، احساس خستگی و سرما، خشکی پوست و موها شود. اگر دچار عوارض جانبی شدید، پزشک باید میزان هورمون تیروئید مصرفی‌ را تنظیم کند.

     درمان با ید رادیواکتیو: درمان با یُد رادیواکتیو یا‌I-131 روشی درمانی برای سرطان پاپیلاری تیروئید یا فولیکولار است. در این روش تمام سلول‌های سرطانی و طبیعی تیروئید که پس از جراحی در بدن باقی‌مانده‌اند، از بین می‌رود. معمولا برای مبتلایان به سرطان تیروئید مدولری یا آناپلاستیک، درمان با ید رادیواکتیو تجویز نمی‌شود. این دو نوع از سرطان تیروئید، به‌ندرت به درمان با ید رادیواکتیو جواب می‌دهند. حتی بیمارانی که به ید حساسیت دارند، نیز می‌توانند با اطمینان، تحت درمان با ‌ید رادیواکتیو قرار بگیرند. این درمان به شکل مایع یا کپسولی خوردنی به بیمار داده می‌شود. ید رادیواکتیو وارد جریان خون می‌شود و به سلول‌های سرطانی تیروئید موجود در سراسر بدن می‌رسد. هنگامی‌که به سلول‌های سرطانی تیروئید به اندازه کافی ید رادیواکتیو برسد، از بین می‌روند.

     بسیاری از بیماران در درمانگاه یا بخش بیماران سرپایی بیمارستان، تحت درمان با ‌ ید رادیواکتیو قرار می‌گیرند و سپس می‌توانند به منزل بروند. بعضی از بیماران لازم است، به‌مدت یک روز یا بیشتر در بیمارستان بستری شوند. از اعضای گروه بهیاری خود بخواهید تا چگونگی محافظت از اعضای خانواده و همکارانتان را در برابر تابش اشعه، به شما توضیح دهند. بیشتر میزان تشعشع ید رادیواکتیو پس از حدود یک هفته از بین می‌رود. ظرف مدت سه هفته، تنها رد کوچکی از ‌ ید رادیواکتیو در بدن باقی می‌ماند.

     در طول درمان، می‌توانید با نوشیدن مقادیر زیاد مایعات از مثانه و دیگر بافت‌های سالم خود محافظت کنید. نوشیدن مایعات به دفع سریع‌تر ید رادیواکتیو از بدن کمک می‌کند.