روزنامه سپید | اخبار 9 | 23 آبان 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d1983
هادی منافی وزیر بهداری در دولت‌های محمدعلی رجایی، محمدجواد باهنر و دولت اول میرحسین موسوی بوده است. او همچنین در دولت دوم میرحسین موسوی و دولت اول و دوم هاشمی رفسنجانی معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست ایران بود. در زمان حادثه ترور مقام معظم رهبری در مسجد اباذر وزیر بود و از نزدیک درمان ایشان را پیگیری کرد.
سومین وزیر بهداشت ایران بعد از انقلاب بود، از 21 آذرماه 1359 تا 24 مرداد 1363 عهده‌دار مقام وزارت بهداشت بود. منافی متولد 1320 در شهر تبریز است. فارغ‌التحصیل رشته پزشکی از دانشکده پزشکی استانبول است که بعد از بازگشت به تهران تخصص‌اش را در رشته جراحی عمومی از دانشگاه تهران گرفت. در سال 58 عهده‌دار مسئولیت اورژانس تهران بود. در دوره وزارت خود، چهار نخست‌وزیر را بر بالای سرش دید و همین‌طور سه رئیس‌جمهور را تجربه کرد. وی در دوران ریاست جمهوری بنی‌صدر و بعد رجایی و دوره اول ریاست جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای عهده‌دار مقام وزارت بود. در این دوران وی با شهید رجایی و بعد شهید باهنر و بعد آیت‌الله مهدوی کنی و سپس موسوی به‌عنوان نخست‌وزیر کارکرد. اگرچه به دلیل شرایط بسیار دشوار کشور نمی‌شد از این وزیر انتظار چندانی را داشت اما وی در این دوران با توسعه خانه‌های بهداشت در کانون توجه قرار گرفت که مسئولیت آن با دکتر مرندی بود که معاون بهداشتی دکتر هادی منافی بود. کمبود شدید نیروی انسانی و کادر درمان و بحران جنگ تحمیلی و نیاز جبهه‌ها به خدمات بهداشتی درمانی از مشکلات اصلی این دوران بود. در همین دوران بود که دوباره زمزمه‌های اصلی تغییر ساختار وزارت بهداشت شروع شد. نیاز شدید کشور به کادر درمانی و نیاز به استفاده بیشتر از پتانسیل‌های وزارت بهداری برای تربیت نیروی انسانی ازیک‌طرف و مقاومت وزارت علوم آن زمان در واگذاری مسئولیت آموزش کادر درمانی به وزارت بهداری از چالش‌های جدی این دوران بود. در این زمان که دکتر فاضل وزیر علوم کشور بود به پیشنهاد دکتر‌مرندی جلسات متعددی بین دو وزارتخانه تشکیل شد که بعدها اعضای کمسیون بهداشت و درمان هم به این جلسات اضافه شدند، اما تصمیمات این کمیته هرگز اجرایی نشد. دکترمنافی با چالش‌های فراوانی مثل کمبود دارو و تشکیل محل‌هایی مثل ناصرخسرو که کانون عرضه داروی قاچاق بود مواجه شد. ازجمله تغییرات دیگری که در این دوران افتاد طرح ژنریک دارویی بود که هدف از این طرح یکسان‌سازی قیمت داروها بود. اگرچه این کار سبب شد تا شرکت‌های دارویی ایران به تولید دارو با حداقل استانداردها و در عوض با حداکثر ظرفیت‌ها روی‌آورند که از مقتضیات آن زمان بود ولی حیات این طرح تاکنون به اذعان بسیاری از کارشناسان سبب از بین رفتن فضای رقابتی در ارائه کیفی محصولات شد. در این دوران ایران به عضویت چندین سازمان و کنوانسیون بین‌المللی مثل مبارزه با جذام و مبارزه با سرطان و سل درآمد. اساسنامه سازمان انتقال خون ایران تدوین شد. دردی ماه 59 بنیاد شهید از بهزیستی و به طبع از وزارت بهداری جدا شد و در اسفند 59 بهزیستی نیز از وزارت بهداشت جدا شد تاکمی ازآنچه دکتر سامی بافته بود پنبه گردد. قانون تربیت بهداشت‌کاران دهان و دندان در این دوران به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و منافی آن را عملیاتی کرد. تربیت و آموزش بهداشت‌کاران دهان و دندان تنها برای روستاها بود و این گروه حق کار در ساعات غیرموظف را نداشتند که البته بعدها اصلاحاتی در دوره‌های بعدی به وجود آمد. درمان معتادان نیز از برنامه‌های مثبت وزارت منافی بود که در آن سال‌ها با جدیت دنبال می‌شد و همین امر سبب شد که دولت در سال 1359 ، 300 میلیون تومان از وجوه بودجه مربوط به هزینه‌های اضطراری را جهت درمان معتادان اختصاص دهد. دکتر منافی برای بار دوم از سوی دولت وقت برای اخذ رای اعتماد به مجلس معرفی شد ولی موفق به اخذ رای اعتماد از سوی مجلس نشد. از اقدامات وی مخالفت با لایحه دولت در مجلس بود. منافی با لایحه دولت برای ادغام دانشکده‌های پزشکی با بیمارستان‌های بهداری و تشکیل دانشگاه علوم پزشکی مخالفت کرد. وی به تفکیک آموزش و بهداری معتقد بود و راهکار مرندی را غلط می‌دانست که البته چه در آن زمان و چه در زمان حال این ایده منافی طرفداران خاص خود را دارد. بعد از دوران وزارت به‌عنوان رئیس سازمان محیط‌زیست انتخاب شد و طی سال‌های 65 تا 71 به‌عنوان رئیس سازمان نظام پزشکی انتخاب شد. وی یکی از فرزندانش به نام محمد منافی را در عملیات خیبر تقدیم انقلاب کرد درحالی‌که فرزندش تنها 15 سال داشت.
در این دوران منافی برای تامین نیازهای جبهه به نیروی انسانی ناچار به ارائه لایحه معروف خدمت یک‌ماهه پزشکان و پیراپزشکان شد که بعد از تصویب در مجلس توانست تا حدود زیادی نیازهای جبهه را برطرف کند. منافی سخت‌ترین دوران وزارت بهداشت را مدیریت کرد که یکی از دلایل این سختی به عدم آمادگی وزارت بهداشت برای مقابله با عوارض جنگ بود. روابط متعادل منافی با سازمان نظام پزشکی و از سویی با بخش خصوصی که 10 درصد از تخت‌هایشان را در اختیار مجروحان جبهه قراردادند برای اداره امور بسیار سودمند بود. جنگی که در آن زمان گاهی تا 16 هزار مجروح را به سیستم درمانی کشور می‌کشاند. دکتر منافی در حال حاضر در بیمارستان مهر به طبابت مشغول است.
