روزنامه سپید | اخبار 5 | 31 تیر 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d17845
تست بیلی‌روبین برای تعیین میزان بیلی‌روبین ـ رنگدانه زرد مایل به نارنجی ـ در خون به کار می‌رود. بیلی‌روبین محصول جانبی طبیعی است که از تجزیه سلول‌های قرمز خون به‌دست می‌آید. بیلی‌روبین زیاد در خون ممکن است باعث آسیب کبدی یا بیماری شود. قبل از رسیدن به کبد، به عنوان محصول تجزیه سلول‌های قرمز خون، بیلی‌روبین غیرمستقیم نامیده می‌شود. هنگامی که در کبد، بیشتر بیلی‌روبین متصل به قندهای خاصی می‌شوند، بیلی‌روبین مستقیم را تولید می‌کنند. اگر میزان بیلی‌روبین مستقیم یا غیرمستقیم از حد طبیعی بالاتر باشد، ممکن است انواع مختلفی از مشکلات کبدی را ایجاد کند. گاهی‌اوقات، بالا بودن میزان بیلی‌روبین ممکن است میزان افزایش تخریب سلول‌های قرمز خون (همولیز) را نشان دهد. نتایج طبیعی برای آزمایش بیلی‌روبین معمولی، 1/0 تا 1 میلی‌گرم در هر دسی‌لیتر از مجموع بیلی‌روبین (غیرمستقیم و مستقیم) و صفر تا 3/0 میلی‌گرم در دسی‌لیتر در مورد بیلی‌روبین مستقیم است. بیلی‌روبین غیرمستقیم معمولا با کم کردن بیلی‌روبین مستقیم از مجموع بیلی‌روبین به‌دست می‌آید. این نتایج ممکن است کمی از یک آزمایشگاه تا آزمایشگاه دیگر متفاوت باشد، اما برای مردان بزرگسال معمولی است. نتایج نرمال ممکن است کمی در مورد زنان و کودکان متفاوت باشد و ممکن است تحت تاثیر غذاها، داروها یا ورزش شدید قرار گیرد. هنگامی که میزان بیلی‌روبین مستقیم بالاتر از حد در خون باشد، نشان‌دهنده این امر است که کبد کار خود را در نقل و انتقال بیلی‌روبین به درستی انجام نمی‌دهد و این امر ممکن است به دلیل انسداد مجرای صفراوی باشد. افزایش میزان بیلی‌روبین غیرمستقیم ممکن است به دلیل مشکلاتی از قبیل کمبود آنزیمی باشد که به شکستن بیلی‌روبین (سندرم گیلبرت) کمک می‌کند.
