انتشار دستورالعمل درمان سرطان اندومتر

روزنامه سپید   |   اخبار 8   |   30 تیر 1394   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d17778

       جامعه آمریکایی انکولوژی بالینی (ASCO)، یک راهنمای عملکرد بالینی را در مورد رادیوتراپی پس از جراحی در زنان مبتلا به سرطان اندومتر تایید کرد که قبل از این، به‌وسیله جامعه آمریکایی انکولوژی رادیاسیون (ASTRO) تهیه و ارائه شده بود. ASCO، تایید کرده که توصیه‌های ASTRO کاملا واضح، کامل و براساس مرتبط‌ترین شواهد بالینی موجود است. آنها مداخلات درمانی را تعیین کرده‌اند که باید به عنوان استاندارد مراقبت در زنان مبتلا به سرطان اندومتر مورد استفاده قرار گیرد.

       جراحی درمان اولیه سرطان اندومتر به شمار می‌آید و زنان مبتلا به مراحل اولیه این بیماری که در معرض خطر اندک برای عود آن قرار دارند، عموما به درمان بیشتری نیاز ندارند. اما برای بیمارانی که در معرض خطر متوسط تا بالای عود هستند، گزینه‌های درمان ادجوانت باید ارتقاء یابند. یکی دیگر از متخصصان در این زمینه می‌گوید هدف از این گایدلاین، کاهش درمان‌های غیرضروری و بالقوه مضر برای زنان در معرض خطر کم هستند، در حالی که در همین زمان، استفاده از ترکیب کموتراپی و رادیاسیون در افراد در معرض خطر بالای عود افزایش یابد.

       توصیه‌های کلیدی این گایدلاین به قرار زیر هستند:

        پس از هیسترکتومی کامل شکم، با یا بدون دایسکسیون غدد لنفاوی، عدم استفاده از رادیوتراپی در زنان مبتلا به سرطان‌های درجه 1 یا 2، که تهاجمی از تومور دیده نمی‌شود یا تهاجم کمتر از 50 درصد میومتر است، قابل قبول است.

        براکی‌تراپی کاف واژینال می‌تواند در بیمارانی با دایسکسیون نود منفی و تومور درجه 3، بدون تهاجم به میومتر و همچنین در بیمارانی که دایسکسیون غدد لنفاوی آنها منفی، تومور آنها درجه 1 یا 2 بوده، با کمتر از 50 درصد تهاجم میومتر و ویژگی‌های خطر بیشتر، مانند سن بیشتر از 60 سال و تهاجم به فضای لنفوواسکولار، در نظر گرفته شود.

        براکی‌تراپی کاف واژینال به اندازه رادیوتراپی لگن برای پیشگیری از عود واژینال در بیماران مبتلا به تومور درجه 1 یا 2 با 50 درصد تهاجم میومتر یا تومورهای درجه 3 با کمتر از 50 درصد تهاجم میومتر، موثر است.

        بیماران مبتلا به سرطان درجه 3 با حداقل 50 درصد تهاجم میومتر یا تهاجم استرومای سرویکال، می‌توانند از مزایای رادیوتراپی لگنی برای کاهش خطر عود لگنی بهره‌مند شوند.

        بهترین شواهد موجود در حال حاضر، پیشنهاد می‌کنند که گزینه‌های قابل قبول برای درمان ادجوانت در بیماران با غدد لنفاوی درگیر یا درگیری لایه سروزی رحم، تخمدان‌‌ها / لوله‌های فالوپ، واژن، مثانه یا رکتوم، عبارتند از درمان رادیوتراپی با پرتو خارجی، همچنین کموتراپی ادجوانت (بهترین شواهد برای این جمعیت از کاربرد کموتراپی حمایت می‌کنند، اما در نظر داشتن رادیوتراپی با پرتو خارجی نیز قابل قبول است.)

        داده‌های آینده‌نگر در مورد استفاده از براکی‌تراپی واژینال پس از رادیوتراپی لگن محدود است و مطالعه‌های گذشته‌نگر نیز شواهدی را از مزایای آن نشان نداده‌‌اند، هرچند بیماران مورد بررسی اندک بوده‌اند. کاربرد براکی‌تراپی واژینال در بیمارانی که تحت رادیوتراپی خارجی لگن هم قرار می‌گیرند، به‌طور کلی موجه نیست، مگر آنکه عوامل خطر برای عود واژینال وجود داشته باشند.

Medscape