روزنامه سپید | اخبار 10 | 10 آبان 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d1618
کمتر کسی فکرش را می‌کرد که سری جدید برنامه تخصصی هفت،آن هم پس از گذشت 5 سال از عمر این برنامه، به بهروز افخمی سپرده شود. از همه مهمتر کمتر کسی فکرش را می‌کرد که این برنامه از اجرای زنده به برنامه تولیدی تبدیل شود و همین امر، زمانی که اولین قسمت این برنامه روی آنتن شبکه سه سیما رفت، مخاطبان خود را شوکه کرد. البته اینکه روش جدیدی در این برنامه پس از پنج سال پیش گرفته شود، اتفاق خوبی است اما مسئله اینجاست که این اتفاق خوب چطور مدیریت و به مخاطب منتقل می‌شود؟
مدرس سینما و برنامه هفت؟!
مدتی است که بحث داغ رسانه‌ها برنامه هفت افخمی است و رویکرد جدید آن، گاه مورد انتقاد و گاه مورد حمایت قرار می‌گیرد. زمانی که افخمی را به عنوان مجری جدید این برنامه اعلام کردند، عده‌ای از دوستان این کارگردان،این اتفاق را به فال نیک گرفتند و گویا افخمی می‌خواهد منجی سینمای ایران باشد، همه از او حمایت کردند. درست کسانی از این انتخاب استقبال کردند که تریبون هفت گبرلو را داشتند و بارها به این برنامه می‌آمدند، خیلی هم از گبرلو تعریف می‌کردند. اما تا عرصه برای محمود خان تنگ شد، یاران او نیز میدان را خالی کردند تا محمود گبرلو «تنهای تنهای تنها» برود به جشنواره‌های خارجی و فیلم ببیند.
یکی از آقایانی که تجربه چند اجرای کوتاه در برنامه «سینما اکران» شبکه پنج داشت،محمد حسین لطیفی است. او خودش خوب می‌داند که نباید اجرای تلویزیون را دست کم گرفت. بله، همین آقای لطیفی، زمانی که شنید بهروز خان قرار است تریبون مهمترین برنامه سینمایی کشور را در دست بگیرد،عنان از کف رها کرد و اینگونه گفت:«به طور قطع بهروز افخمی گزینه خوبی برای اجرای برنامه سینمایی هفت است، چون وی یک فیلمساز پیشکسوت، یک دوست آگاه و مدرس سینما است.» حالا چقدر این مواردی که از جانب محمد حسین لطیفی گفته شد، در اجرای یک برنامه تلویزیونی مهم است، من نمی‌دانم. البته لطیفی پیشنهادهایی هم برای بهروز خان داشت. مثلا وقتی از او پرسیدیم برنامه هفت چه آیتمی را کم دارد، پاسخ داد: «برنامه هفت آن نوستالژی سینمای گذشته را کم دارد، باید حال و هوایی ایجاد کند که مردم دوباره به سینما برگردند و از تنش کم و به محبت اضافه کند.» یعنی سینمای دور همی که سال‌هاست دوستان انتظارش را می‌کشند و کاری از دست کسی بر نمی‌آید.
بهروز بازیگوش است!
محمدحسین فرحبخش را می‌شناسید. مطمئنم که می‌شناسید. همان کارگردانی که فیلم «زندگی خصوصی» را ساخت و بعد از پرده سینماها پایین کشیده شد. بله درست همان فیلم بود که حسین فرحبخش ساخت و بعد هم هر میزگردی که در هفت گبرلو بود، سمت راست تصویر مشاهده می‌شد. همین حاج حسین که با محمود خان رفیق گرمابه و گلستان بود، زمانی که فهمید رفیق دیگری از تبار کارگردانان، به کسوت مجری‌گری،آن‌هم برای برنامه خودشان انتخاب شده است،سر از پا نشناخت و این چنین گفت: «چون بهروز از رفقای قدیمی من است و آشنایی کامل با او دارم، نمی‌توانم بگویم انتخاب او برای اجرای برنامه هفت بد است. برای افخمی آرزوی موفقیت دارم و امیدوارم در این کار ثابت قدم باشد و نصفه کاره رها نکند و اگر بماند به خاطر تجربه بالا و داشتن اطلاعات قوی در سینما به طور قاطع بازخورد خوبی را از برنامه هفت و او شاهد خواهیم بود.» کارگردان «خصوصی» در پاسخ به این سوال که چه باید کرد تا افخمی بر خلاف میل باطنی و مانند گبرلو برنامه را رها نکند، دهان همه را بست: «بهروز خودش است و اگر به شخصه برنامه را رها نکند، کسی نمی‌تواند با فشار باعث این کار شود،
بهروز شخصی
کاربلد و آشنا به سینما و سینماگران است اما یک مقدار بازیگوش است شاید این بازیگوشی باعث شود برنامه را رها کند. برنامه هفت باید جدیت و واقعیت‌های سینمای ایران را در خود بگنجاند و یک طرفه نباشد، باید مسائل واقعی، جناح‌بندی و خط‌بازی‌ها را شناخته و بیشتر سینمای حرفهای و بدنه را رصد کند تا در پی آن سینما ارتقا پیدا کند.» بهروز خان، به حرف دوست و رفیق قدیمی‌ات گوش کن، شیطنت و بازیگوشی را کنار بگذار.
ساعت 12 شب کدام کودک بیدار است؟
فرج‌الله سلحشور هم که البته من در خاطرم نیست به برنامه هفت آمده باشد (چه برنامه جیرانی و چه گبرلو)،درباره این تغییر و تحولات می‌گوید: «به‌نظرم فرقی نمی‌کند سردبیر هفت چه کسی باشد. گبرلو یا هر کس دیگری، تفاوتی با هم ندارند. به خاطر اینکه اهالی سینما همه یک‌جورند. طرفداران سینما و بنیان‌گذارانش همه یک‌جور فکر می‌کنند و تفاوتی ندارند. بنابراین فرق ندارد افخمی سردبیر این برنامه باشد یا شخصی دیگر.» سلحشور کلا حرفش را جوری می‌زند که به کسی بر نخورد و به همه بر بخورد. این فلسفه فیلمسازی اوست و تنها او می‌تواند اینگونه باشد. مانی حقیقی، حمید نعمت‌الله و بسیاری دیگر از سینماگران هم وقتی می‌شنوند افخمی بر صندلی سردبیری «هفت» تکیه زده، نظری ندارند. این مشت می‌تواند نمونه خرواری باشد که از بی‌تفاوتی سینماگران نسبت به تریبونشان در رسانه ملی حکایت دارد.
اما از همه این صحبت‌ها و اظهارنظرها که بگذریم، نزدیک یک ماه است افخمی با برنامه «هفت» هر هفته مهمان ناخوانده ما می‌شود. آیتم‌های تولیدی که دارد نمی‌تواند ما را جلوی تلویزیون بنشاند و تا پاسی از شب بیدار نگه‌مان دارد. برای مثال همین برنامه این هفته او، ساعت 12 شب که پخش می‌شد و درباره سینمای کودک بود و داشت برای کودکان صحبت می‌کرد. اما یکی نبود به رفیق قدیمی سینماگران ما بگوید که برادر من،ساعت 12 شب کدام کودک یا نوجوان بیدار است که برایش از «شاهزاده روم» و نیازهایی که این قشر در سینما دارند، سخن می‌گویی؟ این برنامه مخصوص همه سینمای ایران است. چرا در همان آیتمی که خودت برای برنامه خودت می‌سازی،دوست داری بگویی که آزاداندیشی و دموکراسی در برنامه‌ات حرف اول را می‌زند اما درست در همان آیتم می‌گویی برای من مهم نیست که چند نفر برنامه‌ام را تماشا کنند. اگر برایت مهم نیست پس این بودجه بی‌زبان را صرف این حرفهای خود نکن و از سازمان بخواه بودجه ساخت فیلم جدیدت را تامین کند. باور کن هم ما، هم تلویزیون و هم سینما از فیلم جدیدت استقبال می‌کنیم. آقای افخمی! سینمای ایران ارث پدری کسی نیست که برای یک کارگردان – مجری، مهم نباشد و فقط می‌خواهد تریبون داشته باشد که حرف‌هایش را به خورد مخاطبان بدهد. برو سراغ «خمسه خمسه» که پیش تولید آن را آغاز کردی. نگذار فیلم دیگری مانند «روباه» به سینما معرفی شود.
