روزنامه سپید | اخبار 2 | 02 اسفند 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d15874
وزیر امور خارجه عمان دیروز به تهران آمد. سفر دیپلمات ارشد ایرانی به ایران در شرایطی انجام شد که عمان امروز محصول رایزنی‌های مخفیانه خود بین ایران و آمریکا از اواخر سال 1390 را گرفته است. با شکل‌گیری دولت روحانی در سال 1392 و سپرده شدن سکان دستگاه دیپلماسی ایران به محمدجواد ظریف، آن مذاکرات به سطحی بالاتر ارتقا یافت و به برجام منجر شد. عمان اکنون طبق اخبار غیررسمی، رایزنی‌های خود را برای حصول توافقی منطقه‌ای میان ایران و عربستان را آغاز کرده است. بیش از یک ماه پیش و در پی تعرض عده‌ای به سفارت عربستان در تهران اعلام شد که یوسف بن علوی (وزیر امور خارجه عمان) و همچنین ابراهیم جعفری (وزیر امور خارجه عراق) قرار است به صورت همزمان به تهران سفر کنند که این خبر در همان روز از سوی یکی از مقامات وزارت امور خارجه تکذیب شد و فقط ابراهیم جعفری به تهران سفر کرد. اما در همان ایام مرتضی سرمدی (قائم‌مقام وزیر امور خارجه ایران) به عمان سفر کرد و با مقامات آن کشور دیدار و گفت‌وگو کرد. میانجیگری بین ایران و عربستان هدفی است که به عقیده تحلیلگران، نیمه‌پنهان و مهمتر سفر وزیر امور خارجه عمان به تهران را تشکیل می‌دهد؛ همچنان که پیش از این، نخست‌وزیر پاکستان، رئیس‌جمهور چین و وزیر امور خارجه آلمان در این مسیر گام نهاده بودند و به تهران و ریاض سفر کرده بودند. با این حال، پس از دیدار دیروز بن‌علوی با ظریف آنچه دو دیپلمات ارشد ایرانی و عمانی بیان کردند، بیشتر به توسعه روابط فی‌مابین اشاره داشت تا باز کردن گره‌های بحران‌های منطقه‌ای. وزیر امور خارجه ایران بعد از گفت‌وگوی یک ساعت‌ونیمه با همتای عمانی خود در جمع خبرنگاران با بیان اینکه «روابط ایران و عمان مثال‌زدنی و نمونه است»، تاکید کرد: «ما برای گسترش روابط با عمان سقفی را قائل نیستیم و می‌خواهیم در همه حوزه‌ها روابط دو کشور گسترش پیدا کند.» ظریف همچنین گفت:«ما همکاری‌های دو کشور را در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی ادامه خواهیم داد.» وزیرامور خارجه عمان هم گفت: «منطقه ما از اهمیت زیادی برخوردار است و به همین دلیل لازم است کشورهای منطقه تلاش کنند با همکاری با یکدیگر استفاده مشترکی از منافعی که در منطقه وجود دارد ببرند و در این چارچوب لازم است که کشورها از انجام اقدامات ماجراجویانه و یا اختلافی خودداری کنند و کاری نکنند که اختلافی به وجود بیاید چرا که ایجاد اختلاف و انجام اقدامات ماجراجویانه ممکن است منجر به نتایجی شود که کل امنیت منطقه را به خطر بیندازد.»
