روزنامه سپید | اخبار 13 | 02 اسفند 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d15821
سپید: محققان در یک بررسی مرور نظام‌مند پیشنهاد کرده‌اند که افزودن یک داروی آنتی‌سایکوتیک آتیپیکال، یعنی اولانزاپین، به رژیم درمانی بیمار می‌تواند به وی کمک کند تا از شر دردهای عودکننده خود رهایی یابد.
هرچند سازمان غذا و دارو اولانزاپین را برای درمان درد تائید نکرده و به‌طور معمول نیز به عنوان یک ضددرد شناخته نمی‌شود، اولانزاپین قوی‌ترین شواهد را برای کنترل درد، در مقایسه با دیگر آنتی‌سایکوتیک‌های آتیپیک در دست دارد. بنابراین، نویسندگان این مقاله درنهایت پیشنهاد می‌کنند که این دارو می‌تواند بسیار کمک کننده باشد. نتایج این مطالعه در نشست سالیانه سال 2016 آکادمی پزشکی درد آمریکا ارایه شده است.
محققان تاکید می‌کنند که فعالیت ضد درد اولانزاپین ممکن است در مکانیسم اوپیوئیدی آن نهفته باشد. در مدل‌های حیوانی تائید شده که اثر ضددردی اولانزاپین با نالوکسان قابل برگشت است، بنابراین تاکنون ثابت شده که این دارو دو نوع جهت اثرگذاری دارد. مکانیسم دیگری که اولانزاپین با آن کار می‌کند و درد را کاهش می‌دهد، کاهش تون سمپاتیک است که می‌دانیم درد را بدتر می‌کند. یکی از مزایای اولانزاپین در مقایسه با داروهای دیگر مانند ریسپریدون، آن است که عوارض جانبی کمتری، مانند سداتاسیون کمتر دارد، اما این عوارض به سادگی قابل بازگشت هستند. در صورت مصرف ریسپریدون، مشکلات موتور و حتی ترمور هم با افرایش دوز، گریبانگیر بیمار می‌شود. آنالیزهای نهایی نشان می‌دهند که اولانزاپین روی فیبرومیالژی و سردرد/میگرن اثربخشی بالایی دارد. دیگر داروهای آنتی‌سایکوتیک، از جمله quetiapine، این نوع اثربخشی را در سندرم‌های مختلف درد نشان نداده‌اند یا طراحی مطالعه آنها نامناسب بوده است. بسیاری از پزشکان در حال حاضر می‌دانند که اولانزاپین در بعضی بیماران مبتلا به درد عمل می‌کند. گروهی از بیماران هستند که دردشان به اوپیوئیدها یا دیگر ضددردهای رایج پاسخ نمی‌دهد، اما با افزودن اولانزاپین به رژیم درمانی‌شان، کاملا بهبود می‌یابند. بیمارانی که آنتی‌سایکوتیک مصرف می‌کنند، احتمالا درک کمتری از درد دارند. به قولی، لااقل در حوزه روانپزشکی می‌توان گفت با مصرف آنتی‌سایکوتیک‌ها، احساس جسمانی افراد، شامل درد، کاهش می‌یابد یا بهبود پیدا می‌کنند. حتی دیده شده بیماران سرطانی بسیار خوب به اولانزاپین پاسخ درمانی می‌دهند و این بیماران هیچ سابقه‌ای از افسردگی یا بیماری‌های روانی نداشته‌اند. بنابراین می‌توان پیش‌بینی کرد، بیماران مبتلا به سندرم‌های مرکزی درد که احتمالا با دپرسیون، اضطراب یا موارد دیگر مرتبط هستند، پاسخ درمانی بیشتری به این دارو خواهند داد.
منبع: Medscape
