آلـزایـمر در آمریکـا هـرروز بیشـتر می‌شـود
با افزایش سن نسل کودکان دوران وفور بعد از جنگ‌جهانی دوم در آمریکا، میزان مبتلایان به آلزایمر هم مرتب افزایش می‌یابد.
مطالعات جدید نشان می‌دهند، با افزایش سن میانسالان، تعداد مبتلایان به آلزایمر هم به صورتی چشمگیر افزایش پیدا کرده است و مراقبت از این بیماران سهم بزرگی از بودجه بزرگسالان (مدیکید) را می‌بلعد.
لیزا الکسی، سرپرست محققان، عقیده دارد، بیش از 28 میلیون میانسال طی زندگی خود دچار آلزایمر می‌شوند.
تا سال 2050، تمامی بچه‌های بعد از جنگ دوم جهانی مسن‌تر از 85 سال خواهند بود و نیمی از آنها که زنده می‌مانند، به آلزایمر مبتلا می‌شوند.
پیش‌بینی می‌شد در سال 2020، وقتی بیشتر این افراد در دهه‌های 60 و 70 زندگی خود باشند، شیوع آلزایمر در آنها حدود 2/1 درصد باشد. حالا انتظار می‌رود که این میزان بیشتر شود.
به گفته کارشناسان، پیشرفت علم باعث شده تا مردم بیشتر عمر کنند، اما همین عمر طولانی‌تر خطر ابتلا به آلزایمر را هم بالا برده است. با افزایش سن، هم امکان ابتلا به بیماری‌ها و هم شدت آن بیشتر می‌شود.
این یعنی تا سال 2040، میزان میانسالان مبتلا به آلزایمر در ایالات‌متحده، نسبت به سال 2015، 2 برابر خواهد شد (3/10 میلیون در برابر 7/4 میلیون نفر).
هزینه نگهداری از 10 میلیون سالمند مبتلا به آلزایمر، 25 درصد از بودجه بیمه سالمندان (مدیکر) در سال 2040 را به خود اختصاص خواهد داد. قرار است یافته‌های این پژوهش در انجمن بین‌المللی انجمن آلزایمر در شهر واشنگتن عرضه شود.
یافته‌هایی که در اجلاس‌ها عرضه می‌شوند، به‌طور معمول تا پیش از انتشار در یک نشریه علمی، طرح اولیه تلقی می‌گردند.
کیت فارگو، مدیر برنامه‌های علمی انجمن آلزایمر می‌گوید، با افزایش شیوع آلزایمر در بین افراد این نسل، اشکال حادتر بیماری هم بیشتر شایع شده و در نتیجه هزینه‌های نگهداری از آنها هم بسیار بیشتر می‌شود.
زوال مغزی آنها در تمام طول حیاتشان ادامه خواهد داشت و این افراد که پس از درمانی طولانی معمولا در آسایشگاه‌ها زندگی را به پایان می‌برند، سال‌ها محتاج یک مراقبت تقریبا دائمی هستند. این بیماری شباهتی با یک سکته قلبی که ناگهان شما را می‌کشد، ندارد.
این بیماری، بی‌آنکه باعث مرگتان شود، آرام‌آرام مغز را از بین می‌برد. در سال 2020، سهم بیماری آلزایمر از بیمه مدیکر، حدود 2 درصد خواهد بود. بر اساس نظر کارشناسان، انتظار می‌رود که این سهم تا سال 2040 که بچه‌های دوران وفور به 76-94 سالگی برسند، به 24 درصد برسد.
«فکر می‌کنم، بحرانی که قرار است با آن روبرو شویم، امری کاملا واقعی است و هرچند اعداد ارائه‌شده اغراق‌آمیز به‌نظر می‌آیند، اما به‌واقع درست هستند. حتی باید گفت، این اعداد شاید تا حدودی بااحتیاط گفته شده‌اند. برای آنکه با این موج پیش از برخاستن آن مواجه شویم، برای یافتن راه‌های پیشگیری و درمان موثرتر باهدف کاهش مراقبت 24 ساعته، باید بودجه تحقیقات این بیماری را بیشتر کرد.»
به‌نظر کارشناسان این عرصه، برخی مطالعات و تحقیقاتی وجود دارند که برمبنای آن شاید بتوان وقوع آلزایمر را به تاخیر انداخت یا حتی از وقوع آن جلوگیری کرد، اما کمبود بودجه، روند پیشرفت را کند کرده است.
بودجه دولتی در مقایسه مشکلی که در آینده با آن روبرو خواهیم شد، بسیار محدود است.
بنا بر گزارش انجمن با ابعاد آلزایمر آمریکا، هر درمان جدیدی که بروز بیماری را به تاخیر بیندازد، در 5 سال اول شروع خود، می‌تواند 220 میلیارد دلار در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند.
این روش جدید در ضمن، می‌تواند در سال 2050 تا 42 درصد از تعداد مبتلایان کم کند و آن را از 5/13 میلیون نفر پیش‌بینی‌شده به 8/7 میلیون نفر برساند.
دکتر فارگو می‌گوید: «افراد این نسل باید خودشان به خودشان کمک کنند. تحقیقات خوبی وجود دارد که تغییر در سبک زندگی، ممکن است باعث ایجاد تفاوت‌هایی شود. هیچ‌گاه برای ترک سیگار دیر نیست. هیچ‌گاه برای شروع یک تحرک بدنی یا کاهش سطح کلسترول خون یا کنترل فشارخون دیر نیست. هرچند، ما مطمئن نیستیم که با انجام این کارها بتوان جلوی آلزایمر را گرفت یا بروز آن را به تعویق انداخت، اما بی‌تردید اثری مثبت بر حفظ خاطره و تفکر بهتر خواهند داشت. از اینها گذشته، همکاری این نسل با تحقیقات پزشکی می‌تواند به تلاش‌های دانشمندان کمک کند. حتی افرادی که هنوز کاهش شناخت پیدا نکرده‌اند، می‌توانند به تحقیقات کمک کنند.»
منبع: WebMD