روزنامه سپید | اخبار 13 | 17 آبان 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d1380
در حال حاضر، بعضی سازمان‌ها در آمریکا به دنبال آن هستند که چارچوبی برای ابداع راهنمایی وضع کنند تا پزشکان را مجبور کند به سن خاصی که رسیدند (بعضی آن را 65 سالگی تعیین کرده‌اند)، تحت بررسی با تست‌های صلاحیت قرار گیرند. بدین طریق، اگر نتایج حاکی از بروز مشکلات فیزیکی و روانی در آنها بود، آنها را وادار به بازنشستگی کنند. این موضوع، موافقان و مخالفان زیادی را به دور خود گردآورده که در شماره گذشته دلایل و مستندات هر دو گروه از نظر گذشت. در ادامه، به دیگر جنبه‌های این موضوع اشاره خواهد شد.
مشکل تا چه اندازه بزرگ است؟
در حال حاضر، اطلاعات آگاهانه‌ای در مورد اینکه چگونه بسیاری از پزشکان مسن که دچار اختلال هستند، می‌توانند به کار بالین ادامه دهند، در دست نیست، اما مطالعات علمی زیادی در زمینه‌های مختلف درباره این موضوع منتشر شده‌اند. انجمن پزشکی آمریکا خود در گزارشی به 72 مورد از این مطالعات اشاره کرده که بسیاری از آنها به مسائل مختلف پزشکان مسن اشاره داشته‌اند، اما لزوما مرتبط با سن آنها نبوده است. به‌طور مثال:
1) یک مطالعه در سال 2005 نشان داد، نرخ انجام اقدامات انضباطی در رابطه با پزشکانی که بیش از 40 سال از مدرسه پزشکی فارغ‌التحصیل شده‌اند، در مقایسه با افرادی که 10 سال مدرسه پزشکی را به پایان رسانده‌اند، بیشتر بوده است.
2) نتایج مطالعه دیگری در سال 2005 باز حاکی از آن بود که عملکرد پزشکان در طیفی از موارد و پیامدها، با افزایش سن کاهش می‌یابد.
3) یک مطالعه در سال 2008، نشان داد، ارتباط قابل‌توجهی میان نتایج ارزیابی پزشکان مسن از خود در زمینه توانایی‌های خود شناختی و آنچه مقیاس‌های دیگر نشان می‌دهند، وجود ندارد. به این معنی که، پزشکان ممکن است از اختلالات خود آگاهی نداشته باشند.
4) مطالعه‌ای در سال 2006 نشان داد، جراحان مسن، هرچند در جراحی‌های روتین همچنان قابلیت‌های خود را حفظ می‌کنند، در اعمال پیچیده مانند جراحی بای‌پس عروق کرونر، عملکرد ضعیف‌تری دارند.
با تمام این تفاسیر، قانع‌کننده‌ترین مطالعات نشان می‌دهند که درصد قابل توجهی از پزشکان مسن، حتی اگر در سنین بسیار بالا هم باشند، مشکلات جدی در راه صلاحیت و شایستگی برای انجام کار ندارند. به‌طور مثال، یک مطالعه در سال 2010 نشان داد، یک‌سوم جراحانی که در دهه 70 عمر خود به سر می‌برند، از بسیاری جهات، شایستگی‌هایی مانند پزشکان جوان دارند.
یکی از متخصصان در این زمینه معتقد است، از دست دادن توانایی شناختی تنها دلیل اشتباهات پزشکان نیست، بلکه مشکلات رفتاری هم در این زمینه دخیل هستند، مانند الکلی شدن و سوء‌مصرف مواد. این موارد اغلب در میان پزشکان جوان دیده می‌شود. به نظر این متخصص، در میانه راه کار بالین بودن، بیشترین خطر را دارد، یعنی پزشکانی که 15 سال یا بیشتر است که به کار بالین می‌پردازند و آنچه آموخته‌اند، رو به افول گذاشته است. این متخصص می‌گوید: «به نظر می‌رسد، به‌جای متمرکزشدن روی پزشکان مسن بیمارستان‌ها باید برنامه‌ای برای بررسی و ارزیابی همه پزشکان خود اعمال کنند و مساله سن را در نظر نگیرند. بهتر آن است که بیمارستان‌ها در 6 حوزه، از جمله مراقبت از بیمار، دانش بالینی و مهارت‌های بین فردی، پزشکان خود را ارزیابی کنند.»
آیا تست‌های شناختی برای پزشکان مناسب هستند؟
با توجه به نگرانی‌هایی که در مورد اختلالات شناختی در پزشکان مسن وجود دارد، بسیاری از برنامه‌های آزمون که برمبنای سن هستند، از تست‌های شناختی مانند MicroCog و Montrea- Cognitive Assessment، به عنوان ابزار ارزیابی استفاده می‌کنند. این برنامه‌ها پزشکانی را ارزیابی می‌کنند که ممکن است دچار اختلالاتی شده باشند. در بسیاری از برنامه‌های تست‌ها که سن را مدنظر قرار می‌دهند، آزمون با یک غربالگری شناختی نسبتا کوتاه آغاز می‌شود، مانند Mini-Menta- State Examination. اگر یافته‌های به دست آمده هرگونه مشکلی را نشان دهند، پزشکان باید تحت آزمون‌های کامل و تمام عیار قرار گیرند. این تست‌ها بوسیله نوروسایکولوژیست انجام می‌شود که حداقل 10 ساعت به طول انجامیده و 2 روز وقت می‌گیرد. البته مرکز پزشکی استانفورد نتیجه‌گیری کرده که تست‌های شناختی، برای استفاده در گروه پزشکان اعتبارسنجی نشده است. برای نمرده‌دهی، پایه نمره جمعیت عمومی مشخص است، اما متخصصان می‌گویند پزشکان باید نمره پایه آنها بالاتر باشد. البته این حد بالاتر هم هنوز مشخص نشده است. البته آنها معتقدند هرچند هیچ تست غربالگری شناختی، به‌طور اختصاصی برای پزشکان اعتبارسنجی نشده، در هرصورت باید از برنامه‌های ارزیابی مبتنی بر سن برای آنها استفاده کرد و از طریق این برنامه‌ها ارزیابی شوند. ما نمی‌توانیم منتظر بمانیم تا ابزار استاندارد طلایی غربالگری ابداع شود.
علاوه بر برنامه استانفورد، دیگر تست‌های غربالگری که بر مبنای سن ترسیم شده‌اند، نیز از تست‌های شناختی استفاده نمی‌کنند. این تست‌ها از داورانی استفاده می‌کنند که مدارک پزشکی و چگونگی درمان بیماران را هم به عنوان قسمتی از ارزیابی خود مد نظر دارند. حتی بعضی پزشکان مسن از این روش ارزیابی بیشتر از تست‌های شناختی استقبال می‌کنند، چون احساس خوبی نسبت به تست‌ها ندارند. یکی از این افراد می‌گوید، من نمی‌خواهم بدانم که مبتلا به بیماری آلزایمر اولیه شده‌ام و فقط تا چند سال دیگر می‌توانم به خوبی فکر کنم.
واقعیت آن است که، این نگاه اجمالی به آینده با تست شناختی امکان‌پذیر شده است. در یک مطالعه، محققان گزارش کردند که 80 درصد از پزشکانی که مبتلا به اختلالات شناختی خفیف تشخیص داده می‌شوند، ظرف 6 سال آینده دمانس می‌گیرند.
در شماره آینده، در مورد چگونگی ارزیابی جراحان صحبت خواهد شد.
ترجمه: رضا ملکی
منبع: Medscape
