اتحادیه اروپا دستورالعمل‌های جدیدی را برای به حداقل رساندن خطر اثرات داروهای حاوی هیدروکسی‌زین بر ضربان قلب وضع کرد. این دستورالعمل‌ها شامل محدودیت در استفاده از هیدروکسی‌زین در بیماران در معرض خطر بالای مشکلات ریتم قلبی است و توصیه شده کمترین دوز موثر و در کوتاه‌‌ترین زمان ممکن تجویز شود.

     داروهای هیدروکسی‌زین در اغلب کشورهای اتحادیه اروپا در دسترس قرار دارند، اما اندیکاسیون‌های تایید شده آن متفاوت است، به طوری که شامل درمان اختلالات اضطرابی، درمان خارش، دارودرمانی قبل از جراحی و درمان اختلالات خواب می‌شود. هیدروکسی‌زین کانال‌های hERG و دیگر انواع کانال‌های قلبی را بلوک می‌کند، که نتیجه آن، خطر بروز طولانی‌شدن فاصله QT و آریتمی قلبی است.

     آژانس پزشکی این اتحادیه شواهد مربوط به آریتی قلبی را که در ارتباط با هیدروکسی‌زین باشد، مورد بررسی قرار داده و نتیجه‌گیری کرده که خطر آن میان اندیکاسیون‌های مختلف تجویز دارو تفاوتی نداشته و بروز این حوادث در بیمارانی که عوامل خطر دیگری را نیز دارند، بیشتر است.

     دستورالعمل‌های جدید، مستقیما بوسیله کشورهای عضو تعیین می‌شوند، جایی که مجوز بازاریابی دارویی صادر می‌شوند. حال، اطلاعات دارویی داروهای حاوی هیدروکسی‌زین با توصیه‌های مربوط به دوزهای جدید و هشدارها در مورد مصرف آنها در بیمارانی که عوامل خطر اختلالات ریتم قلبی را دارند یا افرادی که تحت درمان با داروهای خاص و معینی هستند، روزآمد شده‌اند.

آژانس پزشکی اتحادیه اروپا موارد زیر را به اطلاع پزشکان می‌رساند:
     حداکثر دوز در بزرگسالان باید روزانه 100 میلی‌گرم باشد. در افراد مسن، اگر چاره‌ای جز تجویز این داروها نباشد، حداکثر دوز روزانه، 50 میلی‌گرم در نظر گرفته می‌شود. حداکثر دوز روزانه در کودکان، تا 40 کیلوگرم، 2 میلی‌گرم به ازای هر کیلو وزن بدن در روز بوده و اگر کودکی بیشتر از 40 کیلوگرم وزن دارد، همانند دوز بزرگسالان رفتار می‌شود.

     تجویز هیدروکسی‌زین در بیماران با عوامل خطر شناخته شده طولانی شدن فاصله QT اکتسابی یا مادرزادی، کنترااندیکه است، مانند بیمارانی مبتلا به بیماری قلبی‌عروقی، عدم تعادل قابل توجه الکترولیت‌ها (هیپوکالمی، هیپومنیزیمی)، دارای سابقه خانوادگی مرگ ناگهانی قلبی، برادی‌کاردی مشخص، استفاده همزمان از داروهای شناخته شده که فـاصـلـه QT را طـولانـی کـرده یـا torsades de pointes ایجاد می‌کنند.

     استفاده از این داروها در بیماران مسن توصیه نمی‌شود، زیرا حذف این دارو از بدن آنها کاهش می‌یابد و آسیب‌پذیری بیشتری به اثرات آنتی‌کولینرژیک و دیگر واکنش‌های جانبی دارند. تجویز این داروها باید در بیماران مبتلا به برادی‌کاردی یا افرادی که داروهای القا کننده هیپوکالمی مصرف می‌کنند، با احتیاط صورت گیرد. اگر بیمار همزمان از داروهای مهارکننده دهیدروژناز الکل یا CYP3A4/5 استفاده می‌کند، باید مراقبت‌های لازم از وی به عمل آید.

Reuters