روزنامه سپید | اخبار 5 | 17 آبان 1394 | لینک خبر:
sepidonline.ir/d1344
فساد مالی با ابعاد گوناگون آن در تمام کشورهای جهان «کم‌وبیش» وجود دارد. کشور ما نیز به‌نوعی با این عارضه دست‌به‌گریبان است و چندی است که توجه‌ها به این مسئله و لزوم مبارزه با آن معطوف شده است. حسین راغفر استاد اقتصاد دانشگاه الزهرا بابیان اینکه مهم‌ترین مسئله در کشور ما، مسئله فساد است می‌گوید: «از بین بردن آن، عزم جدی می‌خواهد. هزینه کردن تک‌چهره‌هایی که فقط واسطه بوده‌اند برای رفع فشار از نظام سیاسی، چاره کار کشور نخواهد بود. مسئله فساد نیاز به عزم دارد تا اعتماد به نظام سیاسی ایجاد شود در غیر این صورت با قربانی کردن چهره‌های خاص، اعتماد ایجاد نمی‌شود و فساد از بین نمی‌رود.» این استاد دانشگاه توضیح می‌دهد: «در همه جای دنیا، سازوکارهای کنترل فساد وجود دارد ولی ما به این بخش اهمیتی نمی‌دهیم. در دنیا، رسانه‌های آزاد وجود دارد تا با انتقاد و پرسشگری، سیستم را پاک نگه‌دارند یا مثلاً در چین، افرادی مسئول کنترل فساد هستند و نتیجه مصاحبه آن‌ها با افراد درگیر فساد، این بوده است که اغلب آن‌ها فرزندانی در خارج از کشور داشتند که نیاز به تامین مالی زیادی داشته‌اند. همین وضعیت را در ایران نیز می‌توان مشاهده کرد. ساخت نهادی نظارتی می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد و تا این مسئله را حل نکنیم خیلی از مسائل حل نخواهد شد.» به گفته این اقتصاددان تغییر و تحولات بیش از آنکه اقتصادی باشد، اجتماعی و سیاسی است مثلاً فساد یا ماجرای سرمایه‌داری رفاقتی معضلی در جامعه ما است که بیشتر با مقولات سیاسی قابل‌تحلیل است. او می‌گوید: «درواقع، سرمایه‌داری رفاقتی به‌نوعی یک فئودالیسم است؛ صاحبان قدرت، منابع بانکی و رانتی را بدون شرایط در اختیار دوستان خود قرار می‌دهند تا ظاهراً جهت فعالیت اقتصادی استفاده شود.» راغفر ادامه می‌دهد: «از طرف دیگر، بدهی دولت به پیمانکاران نیز در حدود صد و هشتاد هزار میلیارد تومان است. فسادهای اقتصادی بی‌سابقه، کشور را در چنین وضعیت اقتصادی قرار داده است.»
