رادون یک گاز بی‌رنگ و بی‌بو است که از تلاشی اورانیوم در سنگ‌ها، خاک و آب به وجود می‌آید. این گاز از میان زمین به سطح راه می‌یابد و از طریق شکاف‌ها در فونداسیون خانه و حفرات کوچک به درون خانه راه می‌یابد و می‌تواند باعث سرطان ریه شود.

      توجه داشته باشید که خانه‌های تازه‌ساز از لحاظ میزان رادون کم‌خطرتر نیستند. میزان رادون در هر خانه‌ای بدون توجه به قدمت یا جای آن، بالقوه می‌تواند به میزان‌های بالایی برسد. اگر خانه شما در تماس با زمین است، که در بسیاری از موارد این چنین است، احتمال رسیدن مقدار رادون به میزان‌های بالا وجود دارد.

      برای اندازه‌گیری میزان رادون درون هوای خانه می‌توانید از کیت‌های آماده مخصوص این کار استفاده کنید یا یک آزمایشگر حرفه‌ای استخدام کنید.

      این آزمایش‌های کوتاه مدت که دو تا ۹۰ روز طول می‌کشند، دقیق‌ترین تصویر از میزان گاز رادون درون خانه را در اختیار نمی‌گذارند. میزان گاز رادون ممکن است به طور روزانه نوسان داشته باشد. آزمایش‌های درازمدت می‌تواند میانگین دقیق‌تری از میزان قرارگیری به گاز رادون در طول زمان به دست دهد. براساس توصیه سازمان حفاظت محیط زیست امریکا اگر نتایج آزمایش نشان‌دهنده آن باشد که میزان ثبت‌شده گاز رادون درحد 4 پیکو کوری در لیتر هو باشد، یک آزمایش دوم باید انجام شود. آزمایش پیگیری ممکن است یک آزمایش کوتاه‌مدت دیگر باشد، یا یک آزمایش درازمدت که بیش از90 روز طول می‌‌کشد.اگر میزان میانگین در این دو آزمایش بالای 4 پیکوگرم در لیتر هوا باشد، صاحبخانه باید تعمیر خانه را مدنظر قرار دهد.

منبع: HealthDay