آمریکایی‌ها سالانه به‌طور متوسط به‌ازای هر نفر هزار دلار صرف تامین داروهای نسخه‌ای می‌کنند. این میزان هزینه، بیش از دو برابر هزینه‌های پرداخت شده در کشورهای درحال‌توسعه است. حتی داروهایی که برای بیماری‌های بسیار متداول و شایع مصرف می‌شوند نیز تقاضایی به مراتب بالاتر در این کشورها دارند. به عنوان مثال، نکسیوم، داروی مهارکننده ریفلاکس اسید است که در هلند فقط 23 دلار قیمت دارد. همین دارو در آمریکا 215 دلار به‌فروش می‌رسد. برخی از داروهای ضدسرطان که فقط در حد چند ماه شانس بقای بیماران را بالا می‌برند، ماهانه هزینه‌ای معادل 12500 دلار به بیمار تحمیل خواهند‌کرد. حق امتیاز انحصاری فروش و بازاریابی داروها نیز یکی از علل این اختلاف هزینه‌هاست. به تبعیت از این قانون، برای مدتی طولانی فروش دارویی تنها در انحصار یک شرکت باقی می‌ماند. اما نکته مهم آن که گاه موضوع داروهای لازم برای درمان بیماری‌های متداول نیست و حیات و بقای بیمار به مصرف این داروها وابسته است.

      چرا هزینه‌های دارویی تا این اندازه بالاست؟ شرکت‌های دارویی ادعا دارند که حاشیه سود برای داروهای جدید به دلیل هزینه‌های سرسام‌آور مطالعه، بررسی و ثبت داروهای جدید بالاست. هزینه متوسط برای طی مراحل تکامل و دسترسی به یک داروی جدید به طور متوسط 2.6 بیلیون دلار است. این روند، شامل مطالعات فاز حیوانی و انسانی نیز هست که گاه تکمیل آنها نیاز به یک‌دهه زمان دارد و در نهایت حداکثر یک تا 10 داروی جدید از تمام این مطالعات بدست می‌آید. در نتیجه شرکت‌های دارویی مجبورند برای تامین هزینه‌های R&D و مطالعات بالینی، ارقام بیشتری برای داروهای جدید پیشنهاد دهند. به‌هرحال دلیل هرچه باشد، تعداد نه چندان کمی از بیماران به دلیل عدم امکان دسترسی به این داروهای جدید جان خود را از دست می‌دهند.

منبع:The Week