چاپ خبر
5 روز رادیوتراپی به جای 5 هفته در سرطان رکتال
روزنامه سپید   |   اخبار 13   |   06 بهمن 1394   |   لینک خبر:   sepidonline.ir/d11906

سپید: بیمارانی که تحت رادیوتراپی پیش از جراحی برای سرطان رکتال پیشرفته موضعی قرار می‌گیرند و پزشکان آن‌ها، اکنون گزینه دیگری برای طول مدت این درمان دارند. در فاز 3 یک کارآزمایی، اثربخشی دوره‌های کوتاه‌مدت رادیوتراپی (5 روز) مشابه دوره‌های بلندمدت (28 روز) آن بوده است. در حال حاضر، استاندارد مراقبت دوره‌های بلندمدت هستند. در حالی که دوره‌های کوتاه‌مدت سمیت کمتری هم دارند. البته هر دوی این دوره‌ها در کارآزمایی Polish-II با کموتراپی همراه بوده‌اند.

       محقق ارشد این مطالعه معتقد است، این نتایج گزینه دوره کوتاه رادیوتراپی را به یک استاندارد جدید مراقبت در این بیماران تبدیل می‌کند. البته داشتن دو استاندارد بهتر از یک استاندارد درمانی است. اگر ما در سال 2016 بگوئیم باید یک نوع درمان برای سرطان رکتال وجود داشته باشد، به نظر احمقانه می‌آید.

       این گزینه درمانی به بیماران امکان انتخاب دیگری را هم عرضه می‌کند. رویکرد آزمایشی دوره‌‌های رادیوتراپی کوتاه‌مدت، درمان «کوتاه‌تر، راحت‌تر و ارزان‌تر» را برای بیمار فراهم کرده که همراه با کموتراپی، اثری معادل کمورادیاسیون استاندارد خواهد گذاشت. مزیت این روش کوتاه‌تر آن است که پس از 5 روز رادیوتراپی، بیماران می‌توانند به منزل مراجعه کرده و مابقی دوره کموتراپی خود به صورت سرپایی دریافت کنند.

       سرطان‌های رکتال می‌توانند به «خوب، بد و زشت» تقسیم شوند. بیماری پیشرفته موضعی را «زشت» می‌نامند، زیرا حاشیه رزکسیون ترسناکی دارد و بنابراین، یا غیرقابل برداشت است یا در آستانه برداشت قرار دارد. درمان‌های پیش از جراحی با هدف کاهش اندازه تومور انجام می‌شود تا میزان رزکسیون رادیکال و دیگر پیامدهای بیمار بهبود یابد.

        در این کارآزمایی، محققان 515 بیمار مبتلا به سرطان رکتال پیشرفته موضعی و غیرقابل رزکسیون (مرحله cT3 یا cT4) را به‌طور تصادفی به دو گروه کمورادیاسیون استاندارد (گروه کنترل) و رادیاسیون کوتاه‌مدت (گروه آزمایشی) تقسیم کردند. همه بیماران کموتراپی هم شدند.

       12 هفته پس از آغاز رادیاسیون و حدود 6 هفته پس از درمان نئوادجوانت، همه بیماران جراحی شدند. میزان رزکسیون رادیکال، در گروه آزمایشی کمی بیشتر از گروه کنترل بود، هرچند از نظر آماری معنی‌دار نبودند.

پس از 3 سال پیگیری، میزان بقای بدون بیماری در هر دو گروه یکسان گزارش شد، هرچند یک گرایش بیشتر به سمت برتر بودن بقای 3 ساله بیماران گروه آزمایشی دیده می‌شد.
منبع: Medscape