گلوتن و بیماری‌های خود ایمن
رژیم غذایی بدون گلوتن باشیم. در 2 شماره گذشته، به تغییرات سریع در درک بشری و بعضی سوالات مهم در این زمینه اشاره شد. در ادامه، به دیگر سوالات مهم و پاسخ آنها خواهیم پرداخت.
چه بیماری‌هایی با مصرف گلوتن در ارتباط هستند؟
Gree- Med Infoاگر گلوتن فقط تعدادانگشت‌شماری از افراد را متاثر می‌کند، پس که چه؟ این موضوع مهم نیست! اما اگر ثابت شود گلوتن تمامی افرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد، پس لازم است از چرخه غذایی انسان حذف شود. بنابراین، این استدلال برای «گلوتن: صفر جهانی»، جهت محاسبه اندازه و درجه مضرات گلوتن/گندم روی جمعیت دنیا باقی می‌ماند.
سندرم گلوتن: همانطور که پیش از این گفته شد، مشکل بیماری گلوتن، مساله‌ای به مراتب عظیم‌تر از بیماری سلیاک است. عبارت «سندرم گلوتن» دلالت بر طیف وسیعی از بیماری‌ها در کودکان دارد که به‌وسیله واکنش‌های نامطلوب گلوتن تحریک می‌شوند. محاسباتی که پیش از این انجام شده‌اند، نشان می‌دهند در حدود 10 درصد کودکان از علایم ناشی از گلوتن در رنج هستند. البته این تخمین، به‌صورت محافظه‌کارانه گرفته شده و در حال حاضر، به نظر می‌رسد این رقم به حدود 20 درصد رسیده است. بسیاری از محققان حوزه گلوتن با این رقم موافق هستند، در حالی که بعضی معتقدند این میزان از این هم بیشتر است. بنابراین انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می‌رسد. 20 سال پیش، حساسیت به گلوتن یک ماهیت ناشناخته بود و حالا، به عنوان یک علت اصلی بیماری و موربیدیتی محسوب می‌شود.
بیماری‌های خودایمنی: گلوتن، یک محرک مهم بیماری‌های خودایمن به حساب می‌آید. بیش از 100 نوع مختلف از این بیماری‌ها وجود دارد، مانند کولیت اولسراتیو، تیروئیدیت هاشیموتو، آرتریت روماتوئید و دیابت. بیماری سلیاک نیز به عنوان یک بیماری اتوایمیون طبقه‌بندی می‌شود.
تخمین زده می‌شود، 25 درصد جمعیت دنیا مبتلا به یک بیماری خودایمن یا بیشتر هستند. اما اینکه چه نسبتی از این بیماری‌ها به‌وسیله گلوتن ایجاد شده باشد، مشخص نیست. هرچند در حال حاضر، محاسبه این نسبت مشکل است، کمک به پیشگیری بالقوه از این بیماری‌های ناتوان کننده، یک استدلال قوی برای حذف گلوتن است، پیش از آنکه فرد به یکی از این بیماری‌ها مبتلا شود، زیرا زمانی که فرد به بیماری خودایمن مبتلا شود، دیگر برای بهره‌گیری از مزایای حذف گلوتن از رژیم غذایی خیلی دیر است!
در وب‌سایت دانشگاه شیکاگو آمده: «هر فردی که مبتلا به یک اختلال اتوایمیون مرتبط است، صرفنظر از علایم سلیاک، باید از نظر ابتلا به بیماری سلیاک بررسی شود و اگر نتیجه آزمایش منفی است، با یک فاصله مشخص، آزمایش‌ها را مجددا تکرار کند.»
این موضوع با جزئیات بیشتر در مقاله‌ای که در سال 2006 و به‌وسیله «فاسانو» منتشر شد، آمده است: «وجود عوارض مشترک میان بیماری سلیاک و دیگر اختلالات اتوایمیون به روشنی ثابت شده است. بیماری سلیاک یک اختلال با واسطه ایمنی است که از نظر بالینی با نشانه‌ها و عوارض زیادی خود را نشان می‌دهد.» وی در ادامه، پیشنهاد می‌کند که بیماری اتوایمیون چیزی بیشتر از یک تقلید مولکولی است. به نظر می‌رسد تحریک مداوم و مستمر به‌وسیله آنتی‌ژن‌های غیرخودی (محرک‌های محیطی) برای تداوم این روند لازم هستند. مصرف گلوتن، هم یکی از همین «تحریک مداوم و مستمر به‌وسیله آنتی‌ژن‌های غیرخودی» است. در شماره آینده، در مورد تاثیر گلوتن بر مغز، نورون و بیماری منتال صحبت خواهد شد.
Gree- Med Info