سلامت

به نوشته نیوساینتیست دیوید شارو و جیمز اندرسون از دانشگاه واشنگتن، اطلاعات مربوط به دوقلوهای دانمارکی را که بین سال‌های ۱۸۷۰ تا ۱۹۰۰ متولد شده بودند، بررسی کردند. آن‌ها سرنوشت این دوقلوها را با عموم مردم در آن زمان مقایسه کردند و متوجه پدیده‌ای به نام اثر محافظتی دوقلوها شدند. به نظر می‌رسد این پدیده موجب افزایش طول عمر دوقلوها نسبت به افراد عادی می‌شود.

آن‌ها دریافتند که تا سن ۶۰ سالگی، احتمال مرگ غیرقابل پیش‌بینی دوقلوها در مقایسه با دیگران کمتر است؛ اما در سنین بالاتر، عوامل ژنتیکی در تعیین نحوه مرگ یک فرد اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند. شارو می‌گوید: «این اثر واقعاً قدرتمند به نظر می‌رسد». برای مثال، تعداد زن‌های دوقلوی همسانی که تا ۶۰ سالگی زنده ماندند، ۱۰ درصد در مقایسه با میانگین زنان بیشتر است.»

او معتقد است این موضوع در رابطه بین دوقلوهای همسان ریشه دارد. این رابطه احتمال بقای فرد را افزایش می‌دهد؛ زیرا هر یک از آنان از دیگری حمایت‌های مادی یا عاطفی دریافت می‌کنند.

ظاهراً دوقلوهای همسان در قیاس با دوقلوهای غیرهمسان، از اثر محافظتی بیشتری نفع می‌برند؛ شاید چون پیوند بین آنها عمیق‌تر است. شارو می‌گوید: «شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد دوقلوهای همسان در مقایسه با غیرهمسان به هم نزدیک‌تر هستند.»

دوقلوهای همسان مرد از همه بیشتر از این اثر محافظتی برخوردارند و برخلاف دوقلوهای همسا زن، آنان کمتر تسلیم بیماری‌های مزمن می‌شوند. شارو فکر می‌کند شاید علت این موضوع این باشد که مردان به‌طور کلی سبک زندگی ناسالم‌تری مانند سیگار کشیدن دارند؛ بنابراین یک پیوند اجتماعی قوی به آنها بیشتر کمک می‌کند که عادت‌های بدشان را کنار بگذارند.

نوریکو کیبل از دانشگاه لندن می‌گوید: «شواهد زیادی وجود دارد که تاثیرات سودمند تعاملات اجتماعی را بر سلامت نشان می‌دهند. حتی در خواهر برادرهای غیر دوقلو هم مشاهده شده که روابط اجتماعی میان آنها، سلامت جسمی و روحی‌شان را افزایش می‌دهد.»

اما کیبل می‌گوید شاید علل دیگری هم برای بیشتر زنده ماندن دوقلوها وجود داشته باشد. به گفته او، دوقلوها معمولاً نارس به دنیا می‌آیند؛ بنابراین آنهایی که می‌توانند از این مرحله عبور کنند و زنده بمانند، حتماً از نظر ژنتیکی مقاوم‌تر هستند. همچنین ممکن است آنها والدین ثروتمندتر یا سبک زندگی مرفه‌تری داشته باشند که اغلب موجب افزایش طول عمر می‌شود.