سلامت

UHC هرکسی را قادر می‌کند که به خدمات بهداشتی دست یابد که بر مهم‌ترین علت‌های بیماری و مرگ متمرکز هستند و تضمین می‌کند که کیفیت این خدمات آن‌قدر خوب است که سلامت افرادی را این خدمات را دریافت می‌کنند بهبود می‌بخشد.
محافظت از افراد در برابر پیامدهای مالی ناشی از پرداخت هزینه‌های خدمات بهداشتی از جیب خود بیماران باعث کاهش این خطر می‌شود که مردم به علت بیماری‌های غیرمنتظره که آنان را مجبور می‌کند پس‌اندازهایشان را مصرف کنند، دارایی‌هایشان را بفروشند یا قرض بگیرند- به سوی فقر رانده شوند و به این صورت آینده‌هایشان و اغلب آینده‌های کودکانشان نابود شود.
دستیابی به UHC یکی از کانون‌های توجه کشورهای جهان هنگام پذیرفتن اهداف توسعه پایدار در سال ۲۰۱۵ است. کشورهایی که به سوی UHC پیشرفت می‌کنند، به سوی تحقق سایر اهداف مربوط به بهداشت و نیز سایر اهداف توسعه پایدار هم حرکت می‌کنند. وضعیت مناسب سلامت به کودکان امکان می‌دهد که به تحصیل بپردازند و به بزرگ‌سالان امکان کسب درآمد می‌دهد، به افراد یاری می‌کند دچار فقر نشوند و اساس توسعه اقتصادی درازمدت است.
چه چیزهایی جزء UHC نیست؟
موارد بسیاری و جود دارند که در چشم‌انداز UHC| گنجانده نشده‌اند:
UHC به معنای پوشش رایگان همه مداخلات درمانی ممکن بدون توجه به هزینه نیست، چراکه هیچ کشوری نمی‌تواند همه خدمات را بر اساسی پایدار به‌طور رایگان فراهم کند.
UHC فقط شامل تامین مالی بهداشت نیست. UHC همه اجزای نظام بهداشتی را در برمی‌گیرد: نظام‌های ارائه خدمات بهداشتی، نیروی کار بهداشتی، تاسیسات بهداشتی و شبکه‌های ارتباطی، تکنولوژی‌های بهداشتی، نظام‌های اطلاعاتی، سازوکارهای بیمه‌ای باکیفیت و حکمرانی و قانون‌گذاری.
UHC فقط شامل تضمین ارائه یک بسته حداقلی خدمات بهداشتی نیست، بلکه درباره تضمین گسترش پیش‌رونده پوشش خدمات بهداشتی و حفاظت مالی با افزایش در دسترس قرارگیری منابع هست.
UHC فقط شامل خدمات درمانی فردی نیست، بلکه شامل خدمات بر اساس جمعیت مانند کارزارهای بهداشت عمومی هم است، مانند افزودن فلوراید به آب آشامیدنی یا کنترل زادوولد پشه‌های ناقل بیماری و غیره.
UHC شامل چیزهای بسیار بیشتر از صرف بهداشت می‌شود، گام برداشتن به سوی پوشش همگانی بهداشتی به معنای برداشتن گام به سوی برابری، اولویت‌های توسعه‌ای و شمول و انسجام اجتماعی است.
منابع مالی برای UHC
بسیاری از کشورها از هم‌اکنون در حال پیشرفت به سوی UHC هستند. همه کشورها می‌توانند اقداماتی انجام دهند که با سرعت بیشتری به سوی آن حرکت کنند یا مزیت‌هایی را قبلاً به دست آورده‌اند، حفظ کنند. در کشورهایی که خدمات بهداشتی به‌طورمعمول در دسترس و ارزان‌قیمت بوده‌اند، دولت‌ها به‌طور فزاینده‌ای در پاسخ‌دهی به نیازهای به‌طور مداوم در حال افزایش و افزایش هزینه‌های خدمات بهداشتی دچار مشکل می‌شوند.
حرکت به سوی UHC نیاز به تقویت نظام‌های بهداشتی در همه کشورها دارد. ساختارهای مالی مستحکم برای این مقصود ضروری هستند. هنگامی‌که افراد اغلب هزینه‌ خدمات بهداشتی را از جیب خودشان می‌پردازند، فقر اغلب نمی‌توانند بسیاری از خدماتی را که می‌خواهند، به دست آورند و حتی ثروتمندان نیز در صورت دچار شدن به بیماری شدید یا درازمدت ممکن است در معرض مضیقه مالی قرار گیرند.
منابع مالی تجمیع یافته که آر منشا پرداخت‌های اجباری (مانند پرداخت اجباری سهم بیمه) به‌دست‌آمده‌اند، می‌توانند خطرات مالی ناشی از بیماری را در سطح یک .